Ο ΛΟΦΟΣ ΜΕ ΤΟ ΣΙΝΤΡΙΒΑΝΙ – ΑΡΗΣ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥ
Μια γυναίκα 34 χρονών κυκλοφορεί στην επαρχιακή της πόλη µε το ροζ φουστάνι της, το ροζ καπέλο και τη µαύρη οµπρέλα της, αν και δε βρέχει. Είναι η Μάρθα, η «αλαφροΐσκιωτη», η «λωλή», που βρίσκεται αντιµέτωπη µε την κακογλωσσιά του κόσµου. Κόρη δασκάλου, στα 17 της χρόνια, το 1943, ζούσε µε ενθουσιασµό την απελευθέρωση, έγραφε στους τοίχους συνθήµατα, µοιραζόταν τα όνειρα, την αγωνία και τον φόβο της γενιάς της, και µιλούσε «σάµπως µιλώντας να ανακάλυπτε τον κόσµο». Τώρα, µόνη, ζώντας µε την ηλικιωµένη παραµάνα της, κάθεται σιωπηλή στο παγκάκι της και νιώθει τουρίστρια: «Κάθε απόγευµα κάνω τον γύρο της πόλεως και βλέπω όλα τα αξιοθέατα».
Θαυµάζει όµως τους ταξιδιώτες, γιατί «οι ταξιδιώτες έχουν πάντα το θάρρος του άγνωστου. Περνούν. Δε µένουν. Δεν κρίνουν, ούτε θα κριθούν στο πέρασµά τους». Με έναν τέτοιο ταξιδιώτη, τον Βλάση, θα συναντηθεί η Μάρθα και, µε αυτόν τον «έρωτα της στιγµής», θα θελήσει να ζήσει ό,τι έχει στερηθεί επί χρόνια. Εν τέλει όµως δε θα επιβεβαιωθεί η πεποίθησή της πως «είµαστε όλοι ταξιδιώτες»…
Το σενάριο του Άρη Αλεξάνδρου (πρώτη έκδοση το 1977) στηρίζεται στο οµώνυµο θεατρικό έργο του Γιάννη Ρίτσου, που γράφτηκε το 1959. Σε 130 πλάνα, κατακερµατίζοντας τον χρόνο, µε φλας µπακ, επαναλήψεις εικόνων και φωνές off, αναδηµιουργεί το θεατρικό έργο, βάζοντας τη σφραγίδα του δικού του βλέµµατος, παρότι, όπως σηµειώνει, «οι διάλογοι, εκτός από ελάχιστες αλλαγές ή προσθήκες και πολλές συντµήσεις, είναι του Γ. Ρίτσου».
Το 1972, ο Άρης Αλεξάνδρου, αυτοεξόριστος στο Παρίσι και ενώ τελειώνει το μοναδικό μυθιστόρημά του Το κιβώτιο (βλ. Δημήτρης Ραυτόπουλος, Άρης Αλεξάνδρου, ο εξόριστος, εκδόσεις Σοκόλης, 2004, σελ. 256), γράφει το σενάριο αυτό, «βασισμένο», όπως ο ίδιος σημειώνει, στο ομώνυμο θεατρικό έργο του Γιάννη Ρίτσου. Επρόκειτο για το τελευταίο θεατρικό έργο του Ρίτσου, ο οποίος το είχε ολοκληρώσει μέσα σε έξι ημέρες το 1959 (26 Φεβρουαρίου-3 Μαρτίου) και, το καλοκαίρι της ίδιας χρονιάς, το είχε στείλει στον σκηνοθέτη Γιάννη Βεάκη, πολιτικό πρόσφυγα στο Βουκουρέστι, προκειμένου να μεταφραστεί στα ρουμάνικα, να εκδοθεί και να παρασταθεί. […] Το 1977, στην Αθήνα, εκδόθηκε από τις εκδόσεις Βέργος το σενάριο του Άρη Αλεξάνδρου (ακολούθησε το 1983 η έκδοση από τις εκδόσεις Ύψιλον). Το θεατρικό έργο του Γιάννη Ρίτσου, ωστόσο, δε θα εκδιδόταν στην Ελλάδα παρά μόλις το 1990 από τον Κώστα Νίτσο. […]
