Sin Radio

Η ηθοποιός, συγγραφέας, δασκάλα θεάτρου, Βίλη Σωτηροπούλου, με σπουδές Νομικής στο Πανεπιστήμιο Αθηνών και Υποκριτικής στις Σχολές Βεάκη, Χατζίκου, Jacques Lecoq, Philippe Gaulier και στο Πανεπιστήμιο Saint Denis του Παρισιού (όπου και συμμετείχε σε παραστάσεις του δρόμου), το 1990 ιδρύει τη Θεατρική Ομάδα Μπουφόνων. Έκτοτε, η Σωτηροπούλου συνεργάζεται είτε ως συγγραφέας είτε ως ηθοποιός με σημαντικούς σκηνοθέτες και συγγραφείς, στο θέατρο, στο σινεμά και στην τηλεόραση, ενώ παράλληλα διδάσκει υποκριτική […]

Ο συγγραφέας, Αλεξέι Νικολάγιεβιτς Αρμπούζωφ (1908-1986), γεννηθείς στη Μόσχα, από Ρώσο πατέρα και μητέρα με ελληνικές ρίζες, έγραψε έργα για το θέατρο και τον κινηματογράφο, με οικουμενικό και διαχρονικό χαρακτήρα, τα οποία εκδόθηκαν και σκηνοθετήθηκαν σε όλες σχεδόν τις χώρες. Το 1975 κάνει πρεμιέρα στη Σοβιετική Ένωση και στην Πολωνία, το έργο «Φθινοπωρινή Ιστορία» (ή «Κωμωδία παλαιάς κοπής») και την επόμενη χρονιά ανεβαίνει στο Λονδίνο, ενώ το 1977 πρωτοπαίζεται στο […]

Ο συγγραφέας και μεταφραστής, Στέφανος-Κωνσταντίνος Θεοτόκης (1872-1923), εκπρόσωπος της Επτανησιακής Σχολής, με τα μυθιστορήματά του αγγίζει τα ουσιαστικά κοινωνικά θέματα της εποχής του, ενώ εκφράζεται χρωματίζοντας τη γλώσσα του με το κερκυραϊκό ιδίωμα. Τα δε ηθογραφικά του μυθιστορήματα, όπως το έργο του «Η ζωή και ο θάνατος του Καραβέλα», που γράφεται το 1920, αποτελούν στοχαστικά μυθιστορήματα, όπου με μαεστρία διεισδύουν και στο κοινωνικό περιβάλλον, αλλά και στον ψυχισμό των ηρώων […]

Ο Γάλλος θεατρικός συγγραφέας, Bernard-Marie Koltès (1948-1989), ανακαλύπτει για πρώτη φορά τη μαγεία του θεάτρου στα 20 χρόνια του, παρακολουθώντας μια παράσταση της «Μήδεια» και από τη στιγμή εκείνη ξεκινά να ασχολείται συστηματικά με τη συγγραφή θεατρικών έργων. Επικεντρωμένος στην επικοινωνία των ανθρώπων, γράφει και σκηνοθετεί, εστιάζοντας στο παράλογο της ύπαρξης, την περιθωριοποίηση, τη μοναξιά, τον ρατσισμό και την ομοφοβία. Στο τελευταίο έργο του, με τίτλο «Roberto Zucco» (1988), εμπνευσμένο […]

Θα μπορούσε να έχει γραφτεί σήμερα. Θα μπορούσε να γραφτεί αύριο το πρωί. Γράφτηκε όμως στα 1982 από το χεράκι της μεγάλης Λούλας Αναγνωστάκη. Ο λόγος για την «Κασέτα». Εκεί που γελάς, εκεί κλαις, εκεί ερωτεύεσαι, εκεί πεθαίνεις από ζήλια. Εκεί φωνάζεις, εκεί διεκδικείς, εκεί σιωπάς, εκεί συν-καλύπτεις, εκεί φοβάσαι. Εκεί φοβάσαι. Ζωή το λένε. Η κασέτα τα κατά-γράφει όλα. Βουβός (;) μάρτυρας των στιγμών μας, μέσα από τις κλειστές […]

Γουφ! Τί δεν καταλαβαίνεις; Γουφ και ξανά γουφ και ξαναματαγουφ. Και λίγα λέω. Κι αν δεν με πιστεύεις, ρώτα τον Κιχώτη, καλά, ίσως όχι τον Κιχώτη καθ’ όσον δεν τον λες και πολυλογά, αλλά έστω ρώτα τον Οδυσσέα, δηλαδή Μήτσο, δηλαδή Μπέικον, δηλαδή Ζορό, δηλαδή Πασά, ουφ, όπως τέλος πάντων τον λένε. Αυτοί θα σου πουν. Μωρέ παιδάκι μου κι αν έχει δει το μάτι τους. Κι ένα μυαλό, ξουράφι, […]

Ο Αμερικανός Tennessee Williams (1911-1983), που θεωρείται μεταξύ των κορυφαίων θεατρικών συγγραφέων και σεναριογράφων της αμερικανικής δραματουργίας του 20ου αιώνα, γράφει, μεταξύ 1953 και 1955, το θεατρικό του έργο “Cat on a Hot Tin Roof” (προσαρμογή του διηγήματος 1952 “Three Players of a Summer Game”), το οποίο ανέβηκε πρώτη φορά το 1957 στη Νέα Υόρκη, σε σκηνοθεσία Ηλία Καζάν και διασκευάστηκε για τον κινηματογράφο, το 1958, με πρωταγωνιστές την Elizabeth […]

Τρεις οι Μοίρες. Οι Χάριτες τρεις. Τρεις οι Γοργόνες και οι Ερινύες τρεις. Τρίμορφη η Εκάτη και η Χίμαιρα. Τρεις γραίες. Τρεις μπάμπες. Χορός αρχαίας τραγωδίας που ξέφυγε από τον ίαμβο και ξεχύθηκε στον κάμπο να κατεβάσει το φεγγάρι, να πλύνει, να ζυμώσει, να κλώσει και να υφάνει, να σπείρει και να θερίσει, παιδιά και κορίτσια να γεννήσει και να τα αναστήσει. Με το σώμα και το αίμα. Κι έπειτα, […]

Το έργο των Δημήτρη Κεχαΐδη και Ελένης Χαβιαρά, «Με δύναμη από την Κηφισιά», αποτελεί για τη νεοελληνική δραματουργία μια ματιά, από την κλειδαρότρυπα, στον κόσμο των γυναικών. Έχει ανέβει στις θεατρικές σκηνές πολλές φορές κι από διαφορετικούς σκηνοθέτες, κάνοντας αίσθηση ο ρυθμός του κειμένου, αλλά και ο ρεαλισμός που προσεγγίζει τις «κοριτσίστικες» (ασχέτως ηλικίας κοριτσίστικες) αγωνίες, σκέψεις και συζητήσεις. ∞ Τέσσερις γυναίκες. Η Φωτεινή, η Μάρω, η Αλέκα και η […]