Eίδαμε την παράσταση ‘Βότκα Μολότοφ’ στο Αίθριο του Κέντρου Πολιτισμού ‘Ελληνικός Κόσμος’

Ο Νηλ Σάιμον, στις αρχές της δεκαετίας του 1970, είχε την ιδέα να συγκεντρώσει μικρές ιστορίες από διηγήματα του Τσέχωφ, σε ένα σπονδυλωτό έργο, όπου ο ίδιος ο συγγραφέας θα μιλούσε για τα ανθρώπινα πάθη και τις καταστάσεις εκείνες στις ζωές των ανθρώπων, που, αν τους ρίξουμε μια διαφορετική ματιά, θα ανακαλύψουμε την κωμωδία πίσω από το δράμα. Χρόνια αργότερα, το έργο αυτό διασκευάστηκε στα ελληνικά από την Ελένη Ράντου, που το παρουσίασε στο κοινό με μεγάλη επιτυχία.

Το φετινό καλοκαίρι, στο Αίθριο του Ελληνικού Κόσμου, εδώ στη γειτονιά μας, το έργο αυτό, σε σκηνοθεσία του αγαπημένου Νικορέστη Χανιώτακη, ξαναπαρουσιάζεται και τι καλύτερη πρόταση από μια βόλτα μέχρι εκεί για να το παρακολουθήσουμε. Σάββατο βράδυ, με τη ζεστη – ευτυχώς – να έχει υποχωρήσει και, φτάνοντας στον χώρο, διαπιστώνουμε ότι υπάρχουν αρκετοί που έχουν την ίδια ιδέα με εμάς. Το όμορφο σκηνικό, με το μικρό γραφείο στα αριστερά και τις τέσσερις μπάμπουσκες στο πίσω μέρος της σκηνής, μας τράβηξε αμέσως το ενδιαφέρον για την πρωτοτυπία και την αισθητική του.

Στο ξεκίνημα, λοιπόν, ο συγγραφέας συστήνεται στο κοινό και διαπιστώνουμε πως αληθεύει αυτό που χρόνια λέγεται για την ανασφάλεια των δημιουργών, αφού ο ίδιος, παρόλη την επιτυχία και την αναγνωρισιμότητα, βρίσκει το έργο του “κάπως” και έναν σύγχρονο θεατρικό συγγραφέα, καλύτερό του, αναφέροντας δηκτικά σχόλια από διάφορες πηγές. Στη συνέχεια, παρακολουθούμε τη διαδικασία μιας ακρόασης από τον ίδιο, για ένα νέο θεατρικό, όπου με υπόγειο χιούμορ αναδεικνύονται πολλά από τα παράλογα του θεάτρου, αλλά και των παραγωγών… με αφορμή αυτό, ο Τσέχωφ ξεκινά να μας διηγείται το πώς γράφει τα κείμενα, παρατηρώντας την ανθρώπινη συμπεριφορά.

Στις ιστορίες που ακολουθούν, η διήγηση παρουσιάζεται μπροστά μας και κάπως έτσι βλέπουμε τον νεαρό ασκούμενο οδοντίατρο να κάνει την πρώτη του εξαγωγή, μια γυναίκα που πρέπει να πει με τρόπο στη γειτόνισσά της ότι ο άνδρας της έχασε ξαφνικά τη ζωή του, ένα ζευγάρι που νομίζει ότι κέρδισε ένα τεράστιο ποσό στο λαχείο και ονειρεύεται τι θα κάνει με όλα αυτά τα λεφτά, τον συγγραφέα να θυμάται το “ιδιαίτερο” δώρο που επέλεγει, για τα δέκα πέμπτα γενέθλιά του, ο πατέρας του, μια δασκάλα και μητέρα που έχει πρωτοποριακές παιδαγωγικές μεθόδους για την εποχή της, η οποία αμφιβάλλει για αυτές, όταν ο μικρός της γιος κάνει μια φοβερή αταξία, έναν απόστρατο που διηγείται διαρκώς τις ίδιες ιστορίες και προκαλεί αφόρητη πλήξη στους οικοδεσπότες, που μηχανεύονται διάφορους τρόπους για να τον ξεφορτωθούν!

Όλες οι ιστορίες δεν έχουν κανέναν προφανή ιστό σύνδεσης μεταξύ τους, παρά μόνο την αφήγηση του συγγραφέα, κι όμως δεν σε ξενίζουν και μοιάζουν σαν να παρακολουθείς κομμένα καρέ από διάφορα φιλμ, που, για κάποιον λόγο, κάποιος αποφάσισε να ενώσει σε ένα νέο ενιαίο, φτιάχνοντας με αυτό τον τρόπο ένα πολύ διασκεδαστικό τελικό αποτέλεσμα. Το πολύ ωραίο κείμενο “φωτίζει” την ανθρώπινη ψυχοσύνθεση, τις ανησυχίες, τις εμμονές, τους φόβους, τις ελπίδες και τα όνειρα των ηρώων, που συνηθίζουν να μένουν ως έχουν, με γλαφυρότητα και χιούμορ, χωρίς να κουνάει το δάχτυλο ή να τους κρίνει, αναδεικνύοντας ταυτόχρονα το διαχρονικό του έργου του Τσέχωφ και του ανθρώπου, που, στο πέρασμα των αιώνων, βαθιά μέσα του παραμείνει αναλλοίωτος.

Η σκηνοθεσία ακολουθεί τον ρυθμό του κειμένου και χαρακτηρίζεται λιτή, με έμφαση στις ερμηνείες των ηθοποιών. Οι Πάνος Σταθακόπουλος και Ιωάννης Απέργης, αναμφισβήτητα τραβούν όλη την προσοχή, αφού έχουν τους πιο αβανταδόρικα κωμικούς ρόλους, τους οποίους και απογειώνουν! Οι Χάρης Χιώτης, Βίβιαν Κοντομάρη, Γιούλη Τσαγκαράκη και Παναγιώτα Βιτετζάκη τούς ακολουθούν πιστά και δημιουργούν πολύ ενδιαφέροντες περσόνες, που προσφέρουν κι αυτοί με τις ιστορίες τους γέλιο στο κοινό. Η Κατερίνα Γερονικολού, που πρώτη φορά βλέπαμε σε κωμωδία, ήταν η ευχάριστη έκπληξη της βραδιάς και στις τρεις εμφανίσεις της. Ο Τάσος Χαλκιάς ήταν απολαυστικός ως Τσέχωφ και ως μπαμπάς όλων των ηρώων και αποδείχτηκε ορθότατη επιλογή για τον ρόλο. Πέραν του πολύ ωραίου (και πολυχρηστικού) σκηνικού, οφείλουμε να δώσουμε συγχαρητήρια και σε όσους έχουν φροντίσει για τα υπόλοιπα τεχνικά της παράστασης, φωτισμό και ήχο, που είναι πραγματικά εξαιρετικά, αν σκεφτούμε ότι μιλάμε για μια υπαίθρια παράσταση.

Συνολικά, η ‘Βότκα Μολότοφ’ ξεπέρασε τις όποιες θετικές προσδοκίες μας, με τη θέασή της, αφού πρόκειται για μια καλοδουλεμένη παράσταση, με φοβερές ερμηνείες από όλους, η οποία προσφέρει 90 λεπτά πραγματικής διασκέδασης. Αν είστε ακόμα στην πόλη ή τη συναντήσετε κάπου στη μικρή περιοδεία της, σπεύσατε να την παρακολουθήσετε!

Περισσότερα εδώ.

Θοδωρής Κ., Ιούλιος 2023