Είδαμε την παράσταση ‘Το Πηρούνι’ στο Vault

Ο ηθοποιός, σεναριογράφος, σκηνοθέτης, στιχουργός και πολιτικός, Χάρης Ρώμας, με το καυστικό χιούμορ του γράφει το έργο με τίτλο «Το Πηρούνι», το οποίο πραγματεύεται το κιτς και την πλαστή ευημερία της δεκαετίας του 1980, με τρόπο κωμικό, αλλά και συγκινητικό.

∞

1984. Θεσσαλονίκη.

Επίπλαστη ευημερία, μπόλικο κιτς, αμάθεια, νεοπλουτισμός, λαμογιά, επιθυμία για κοινωνική ανέλιξη.

Και μέσα σε αυτήν την περιρρέουσα ατμόσφαιρα, η οικογένεια του Αποστόλη και της Ζαμπέτας Παλιούρα, ετοιμάζεται να υποδεχτεί στο σπίτι της τους συμπέθερους, προκειμένου να αρραβωνιάσουν την κόρη τους Φιόνα (παρατσούκλι από το Σοφία, Σοφιόνα, Φιόνα), με τον Αλέξανδρο.

Η οικογένεια Παλιούρα, γνωστή στην πόλη για την αλυσίδα γραφείων κηδειών, με την επωνυμία «Ο Ουρανός», προτίθεται να κάνει μία δυναμική είσοδο στον χώρο του franchise, με την επωνυμία «Μπουτίκ Αναπαυθέντων» ή «Γραφείο ταξιδίων ο Άδης». Προτίθεται, επίσης, να συγγενέψει με την οικογένεια του Αλέξανδρου Δοξιάδη, μιας και ο πατέρας του, Αιμίλιος, είναι πρόξενος και η μητέρα του, Κατερίνα, υψηλόβαθμο στέλεχος στο Υπουργείο. Να η χρυσή ευκαιρία για την κοινωνική τους μετάβαση.

Η Ρουμάνα υπηρέτρια, Μιλένα (δυστυχώς. και το φέρουν βαρέως, δεν είχαν Φιλιππινέζα, που συνήθως αυτής της εθνικότητας τα κορίτσια αποτελούν την υπηρεσία της ανώτερης τάξης), γλωσσάδικο, που όμως γνωρίζει καλύτερα ελληνικά από τους εργοδότες της, αντιλαμβάνεται πολύ περισσότερα απ’ όσα της επιτρέπεται, ενώ η «επιθανής» οικογένεια, στην οποία εργάζεται, βουλιάζει στο κιτς, στον νεοπλουτισμό, στη σνομπαρία και στην άκρατη επιθυμία της κοινωνικής τους ανέλιξης.

Η ιστορία εξελίσσεται στο σαλόνι της οικογένειας Παλιούρα, όπου δεσπόζει το γούνινο χαλί, το κακόγουστο σκρίνιο, στολισμένο με κίονες, αμφορείς, ποτά κι έναν κύκνο. Η δε οικοδέσποινα φορά έως και τιάρα, ενώ ο επιχειρηματίας σύζυγός της άσπρη κάλτσα, εμπριμέ πουκάμισο και χρυσά πλουμίδια. Η θυγατέρα τους, ντυμένη στα χρυσά μοιάζει πολύ πιο λογική, μετρημένη, αν και κάτι την απασχολεί… Ο συμπέθερος πρόξενος εμφανίζεται μόνο με τον γιο του, χωρίς τη σύζυγό του, η οποία ήταν στην Αθήνα, αλλά ακόμη δεν έχει εμφανιστεί και την ψάχνουν εναγωνίως… Η διαφορά των δύο οικογενειών εμφανέστατη, τόσο που «βγάζει μάτι» σε όλες τις εκφάνσεις της…

Μέσα σε όλο αυτό το περιτύλιγμα, οι προσωπικές ιστορίες όλων, σε μια κρίση ειλικρίνειας ή εκμυστήρευσης, κάνουν την εμφάνισή τους και τότε όλα ίσως να γίνουν πιο κατανοητά…

∞

Ο Χάρης Ρώμας, με την οξυδέρκεια που τον διακρίνει και με τρόπο άλλοτε χιουμοριστικό κι άλλοτε δραματικό, περιγράφει τα κακώς κείμενα της εποχής. Μια εποχή που οι μεγαλύτεροι τη θυμόμαστε ακριβώς έτσι. Ο Δημήτρης Καρατζιάς κατακλύζει τη μικρή σκηνή του Vault, με την «σπιντάτη» σκηνοθετική του προσέγγιση, δεν δημιουργεί καρικατούρες χαρακτήρων, αλλά αποτυπώνει επακριβώς τα χαρακτηριστικά της νεόπλουτης τάξης, ενώ τα σκηνικά της Κικής Μαυρίδου και του Μιχάλη Παπαδόπουλου, κάνουν εικόνα όσα οι χαρακτήρες πρεσβεύουν.

Ο Δημήτρης Φραγκιόγλου, ως Απόστολος Παλιούρας, με όλη του την εμφάνιση προκαλεί επανωτές εκρήξεις γέλιου, ενώ ο Γιάννης Οικονομίδης, που ερμηνεύει τον ρόλο του πρόξενου Δοξιάδη, στέκει σοβαρός, άκαμπτος, σνομπ, αν και είναι εξαιρετικός… μπαλαρίνος. Η Χριστίνα Σαμπανίκου, ως Ζαμπέτα Παλιούρα, αλωνίζει, πετώντας τις ελληνικούρες της και η Φανή Παλιούρα (αυτή η σύμπτωση των ονομάτων, από μόνη της δημιουργεί ερωτηματικά και γέλια), στον ρόλο της Ρουμάνας Μιλένας, είναι όπως πάντα απολαυστική. Τους ρόλους τους αποδίδουν πειστικά και ο Τάσος Τζιβίσκος, ως Αλέξανδρος, και η Μαρίζα Μανατάκη, ως Φιόνα. Η Κατερίνα Δοξιάδη δεν εμφανίζεται ποτέ, αλλά μόνο ακούγεται σε κάποιο τηλεφώνημα και είναι η Κική Μαυρίδου που χαρίζει τη φωνή της.

Η πρωτότυπη μουσική του Μάνου Αντωνιάδη, συνεπικουρεί στην εξέλιξη της ιστορίας, εκφράζοντας με σαφήνεια τις αντιθέσεις που δημιουργούνται, ενώ και τα κοστούμια των Κωνσταντίνου Θεοδωρακόπουλου, Κικής Μαυρίδου και Μιχάλη Παπαδόπουλου περιγράφουν την εποχή της υπερβολής. Οι φωτισμοί δε της Χριστίνα Φυλακτοπούλου, βοηθούν τις εναλλαγές της συνολικής δράσης και των προσωπικών εκμυστηρεύσεων.

∞

Πώς είναι δυνατόν, μετά από ένα τέτοιο gala για αρραβώνα, στα άπλυτα να υπάρχει μόνο ένα πηρούνι; Πώς;

Η απάντηση στη μαύρη κωμωδία, όπου με χιούμορ και με ειρωνεία περισσή προβάλλεται η δεκαετία του ‘80, με εμβόλιμες τις προσωπικές ιστορίες των πρωταγωνιστών, που συγκινούν, δημιουργούν σκέψεις, ολοκληρώνουν την εικόνα και μας βοηθούν να κατανοήσουμε τα βαθύτερα αίτια των συμπεριφορών τους.

Περισσότερα εδώ.

Έλενα Χατζοπούλου, Νοέμβριος 2023