Είδαμε την παράσταση ‘Tiny Beautiful Things’ στο Θέατρο Παλλάς

Το βιβλίο της Cheryl Strayed, Tiny Beautiful Things, γραμμένο το 2012, αποτελείται από μια συλλογή πραγματικών επιστολών προς τη στήλη «Dear Sugar», στο διαδικτυακό λογοτεχνικό περιοδικό, The Rumpus. Τις επιστολές τις απαντάει η ίδια η συγγραφέας, η οποία ξεκίνησε αυτήν την ενασχόληση απρόθυμα, σε μια δύσκολη περίοδο της ζωής της και τελικά έγινε μια δημοφιλής αρθρογράφος συμβουλών. Κι έτσι, με το ψευδώνυμο Dear Sugar, η Strayed, χωρίς να είναι ειδικός, με οδηγό τα προσωπικά της βιώματα, απαντούσε με ωμή ειλικρίνεια, ποιητικότητα, τρυφερότητα, χιούμορ, ενσυναίσθηση, θάρρος, ευφυΐα και βαθιά κατανόηση για τον ανθρώπινο πόνο, σε όλα τα γράμματα των αναγνωστών της στήλης.

∞

Η Nia Vardalos, γνωστή για το αυτοβιογραφικό ύφος της (My Big Fat Greek Wedding), διασκεύασε αυτό το βιβλίο για το θέατρο (μαζί με τους Thomas Kail και Marshall Heyman) και η πρεμιέρα της παράστασης έγινε το 2016, στο Public Theater της Νέας Υόρκης, γνωρίζοντας θερμή υποδοχή από το κοινό.

Σήμερα, ο Σπύρος Κατσαγάνης μεταφράζει το θεατρικό υλικό στην ελληνική γλώσσα, με ιδιαίτερη φροντίδα, σεβόμενος τη γλώσσα της Strayed, η οποία είναι άμεση, γυμνή, καθομιλουμένη, αλλά και βαθιά ποιητική, διατηρώντας την αίσθηση μιας καθημερινής συνομιλίας, χωρίς συναισθηματικές τεχνητές εντάσεις. Η παράσταση σκηνοθετείται από τη Nia Vardalos και τον Σπύρο Κατσαγάνη, για τη σκηνή του Θεάτρου Παλλάς.

∞

Η θεατρική διασκευή μεταφέρει το φορτισμένο υλικό της στήλης «Dear Sugar», από το χαρτί στη σκηνή, χωρίς περιττά δραματουργικά τεχνάσματα, ενόσω η δομή της παράστασης αποφεύγει την αφηγηματική γραμμικότητα και κινείται ελλειπτικά, μέσα από στιγμές, τόνους και παύσεις. Κι έτσι το αποτέλεσμα είναι μια μορφή συλλογικής ψυχοθεραπείας, όχι από κάποιον ειδικό, αλλά από μια γυναίκα που έχει ζήσει και η ίδια την απώλεια, το πένθος, την ενοχή και την απόρριψη και καταφέρνει να μετατρέψει τον προσωπικό της πόνο, σε φροντίδα για τους άλλους, προσφέροντας ενσυναίσθηση στην πράξη. Το έργο συνομιλεί με την ανάγκη των ανθρώπων να ακουστούν, ενώ οι επιστολές αγγίζουν τα μικρά, καθημερινά, παντοτινά τραύματα, όπως η σεξουαλική κακοποίηση, η απώλεια παιδιού, η ενοχή, η μοναξιά, η αυτοαμφισβήτηση, ο φόβος, η συγχώρεση και κάθε γράμμα αποτελεί μια μικρή ιστορία. Η Sugar δεν απαντά πάντα με λύσεις. Απαντά με μνήμη. Με εμπειρία. Με ειλικρίνεια. Στην ουσία, προσφέρει το πιο δυσεύρετο «δώρο»: έναν καθρέφτη που δεν παραμορφώνει.

∞

Η Nia Vardalos και ο Σπύρος Κατσαγάνης επιλέγουν να αναδείξουν τη δραματουργία του «απλού» και χρησιμοποιούν τη σιωπή ως κύρια γλώσσα, σε μια σχεδόν μινιμαλιστική σκηνοθετική γραμμή. Ο σκηνικός χώρος, σαλόνι, κουζίνα, τραπεζαρία και σκάλα για τον επάνω όροφο, δημιουργία του Γιώργου Γαβαλά, σε αντίθεση με την «απογυμνωμένη» σκηνή της Νέας Υόρκης, είναι γεμάτος με εκατοντάδες Μικρά Όμορφα Πράγματα (Tiny Beautiful Things), συμβολίζοντας τα εκατοντάδες μικρά πράγματα που κουβαλάμε και που συχνά αποτελούν βαρίδια ψυχής. Οι φωτισμοί του Δημήτρη Κουτά και οι ενδυματολογικές επιλογές της Αλεξίας Θεοδωράκη, αναδεικνύουν τα χαρακτηριστικά του κάθε ρόλου.

Η Nia Vardalos δεν υποδύεται τη «Dear Sugar», αλλά την ενσαρκώνει, μέσω απλών συνομιλιών, μιας και οι επιστολές αποτελούν τον θεατρικό πυρήνα και η σκηνή γίνεται ένας χώρος επιστολικής εξομολόγησης. Οι εκφράσεις της έχουν διάρκεια, η σιωπή της χρόνο, η φωνή της σπάει σε σημεία που δεν περιμένεις, χαμογελά με μια αδιόρατη μελαγχολία και ακούει περισσότερο απ’ όσο μιλά, σε μια ερμηνεία αφαίρεσης και όχι επίδειξης, σε έναν ρόλο που δεν «κραυγάζει», αλλά καταλαγιάζει.

Οι επιστολογράφοι, που ενσαρκώνονται από τους Δημήτρη Παπανικολάου, Δανάη Λουκάκη και Δημήτρη Κίτσο, αλλάζουν ρόλους με αξιοθαύμαστη φυσικότητα, ενώ προσεγγίζουν τον εκάστοτε ρόλο τους με εναλλαγές ύφους και συναισθηματικής έντασης, καθώς το κάθε γράμμα είναι κι ένας μικρόκοσμος.

∞

Η παράσταση Tiny Beautiful Things δίνει φωνή σε μια νέα μορφή θεατρικής αφήγησης, καθώς δεν ακολουθεί την παραδοσιακή πλοκή, μιας και δεν υπάρχει μουσική υποστήριξη και δεν υπάρχει δράση με την κλασική έννοια, αλλά βασίζεται στην ερμηνευτική ενσυναίσθηση και στη θεατρική οικονομία. Μια παράσταση που δεν δίνει εύκολες λύσεις, αλλά ενισχύει τη δύναμη του λόγου και την ψυχολογική ειλικρίνεια, που δεν αφηγείται απλώς μια ιστορία, αλλά αποτελεί «κάλεσμα» και στέκεται απέναντι στον θεατή αφοπλιστικά, λέγοντάς του: «Πες μου τι σε πονάει. Εγώ θα μείνω εδώ, μαζί σου, με αγάπη».

Σε έναν κόσμο, όπου όλα τρέχουν και λίγοι ακούν, η παράσταση μας υπενθυμίζει τη δύναμη του να μένεις. Να ακούς, χωρίς να κρίνεις. Να αναγνωρίζεις την πληγή, χωρίς να τη διαπομπεύεις. Το Tiny Beautiful Things δεν είναι απλώς μια παράσταση. Είναι μια τελετουργία τρυφερότητας, σχεδόν αντιθεατρική, αλλά ακριβώς γι’ αυτό, τόσο ισχυρή.
Η συγκινητική δύναμη της απλότητας, στη χώρα των πληγών μας.

Κοίταξε στην τσέπη σου… όλο και κάποιο γράμμα, που απευθύνεται στην Dear Sugar, θα βρεις…

Περισσότερα εδώ.

Έλενα Χατζοπούλου, Μάιος 2025