Είδαμε την παράσταση ‘Οι γριές που μαζεύουν την τσουκνίδα’ στο Θέατρο Σταθμός
Τρεις οι Μοίρες. Οι Χάριτες τρεις. Τρεις οι Γοργόνες και οι Ερινύες τρεις. Τρίμορφη η Εκάτη και η Χίμαιρα.
Τρεις γραίες. Τρεις μπάμπες.
Χορός αρχαίας τραγωδίας που ξέφυγε από τον ίαμβο και ξεχύθηκε στον κάμπο να κατεβάσει το φεγγάρι, να πλύνει, να ζυμώσει, να κλώσει και να υφάνει, να σπείρει και να θερίσει, παιδιά και κορίτσια να γεννήσει και να τα αναστήσει. Με το σώμα και το αίμα.
Κι έπειτα, σαν πάρει μιαν ανάσα, να μαζώξει βοτάνια, με λάδι, αλάτι, νερό και αλεύρι να φτιάξει γιατροσόφια και φυλακτά και μάγια, να δέσει, να λύσει, να ξεματιάσει, να ορίσει.
Κι όλα αυτά αόρατα, σιωπηλά, σιγομουρμούρισμα στη βουή.
«Βάστα μαρή!»
Γυναίκες, με έναν μυστικό μαγικό κώδικα στα χέρια, να περνάνε γενιές και γενιές και να φτάνουν στη σκηνή του θεάτρου Σταθμός, μετουσιωμένες μέσα από τα σώματα τριών νεαρών ανδρών, που τολμάνε να απεκδυθούν των ορίων της ανδροκρατίας που τις άφησε στη σκιά, αυτές, τις γιαγιάδες, τις μανάδες, τις αδελφές, τις κόρες και τις ερωμένες τους.
Το θεσσαλικό θέατρο, με τόλμη, ξεφυλλίζει τη λαογραφία του τόπου του και παρουσιάζει για πρώτη φορά στην ιστορία του θεάτρου την παράδοση σε σύγχρονη φόρμα που θέλει τις μάγισσες της περιοχής να έχουν παραλάβει τις μυστικές δεξιότητές τους από τη Μήδεια και να ειδικεύονται στο κατέβασμα του φεγγαριού. Η δραστηριότητα αυτή παραμένει γνωστή μέχρι τους νεότερους χρόνους στο θεσσαλικό χώρο.
Ο θεατής βρίσκεται μπροστά σε μια τελετουργία. Μάσκες, συντονισμός σώματος και λόγου, αφήγηση, μαρτυρίες. Μαγικό τοπίο με αφετηρία την παρασκευή της πίτας και σπαράγματα από τις Μεταμορφώσεις του Οβίδιου και τα Φαρσάλια του Λουκανού. Στο φόντο, το δημοτικό τραγούδι και οι μαρτυρίες.
Ο Κωνσταντίνος Ντέλλας σκηνοθετεί με σεβασμό, ευλάβεια και τιμή, μελετώντας τη μυστική παράδοση με προσοχή και στόχευση. Το αποτέλεσμα, ένα work in progress, επάξιο της λέξης ψυχαγωγία.
Οι Μιχάλης Αναγνώστου, Μανούσος Γεωργόπουλος και Πλάτωνας – Γιώργος Περλέρος, καταιγιστικοί, εξαίρετοι, αφήνονται στην θηλυκή ενέργεια και γίνονται δοχεία της και πομποί της.
Οι γιαγιάδες τους, θα ήταν μες στο καμάρι…
Περισσότερα εδώ.
Χάρις Παρασκευοπούλου, Οκτώβριος 2024
