Είδαμε την παράσταση ‘Ο μπαμπάς ο πόλεμος’ στο Θέατρο Olvio

Και η παράσταση τελειώνει. Κι εσύ κοιτάς τριγύρω, μιας και είσαι σίγουρος ότι ο Iάκωβος Καμπανέλλης είναι κάπου εκεί… Όπως σίγουρος είσαι ότι το έργο αυτό το έγραψε πρόσφατα. Πολύ πρόσφατα. Και τότε συνειδητοποιείς ότι «Ο μπαμπάς ο πόλεμος» έχει γραφτεί το 1952 και είναι η προφητικότητα και η διαχρονικότητα που τρομάζουν. Το θεατρικό αυτό έργο, εμπνευσμένο από το ιστορικό γεγονός της πολιορκίας της Ρόδου από τον Δημήτριο τον Πολιορκητή, το 305 π.Χ., παρουσιάστηκε για πρώτη φορά το 1979, από το Θέατρο Τέχνης και όπως έλεγε ο Iάκωβος Καμπανέλλης, αρχικά το θέμα του δεν ήταν πρόσφορο για κωμωδία, αλλά η ψυχροπολεμική ένταση που ακολούθησε του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου και η παιδαριώδης αφέλεια ότι θα ήταν ο τελευταίος πόλεμος, τον οδήγησαν σε άλλο συγγραφικό μοτίβο.

∞

Ο Μέγας Αλέξανδρος δεν ζει πια, οπότε έχει ανοίξει ο δρόμος στους επίδοξους διαδόχους του να κυριαρχήσουν στον κόσμο. Το νησί της Ρόδου δηλώνει αυστηρά ουδέτερο. Σα να λέμε μια σύγχρονη Ελβετία. Ένας, δηλαδή, ασφαλής τουριστικός προορισμός. Ο κόσμος ευτυχής, εξυπηρετεί τους τουρίστες, κυβέρνηση δεν υπάρχει ούτε αντιπολίτευση, μιας και δεν υπάρχουν προβλήματα, ούτε διαφωνίες, ούτε συγκρούσεις και εν είδει κυβερνήτου ο κος Φιλόξενος, ο ξενοδόχος. Τα πάντα όλα, άλλοτε κρατικά–κυβερνητικά κτίρια, τώρα πια εξυπηρετούν τις ανάγκες του τουρισμού. Η Ρόδος είναι ο απόλυτα ασφαλής τουριστικός προορισμός, όπου απαγορεύονται και οι πολλές μετακινήσεις των γηγενών, προκειμένου να απολαμβάνουν με την ησυχία τους τα αξιοθέατα οι τουρίστες.

Μέχρι που ο Πτολεμαίος από την Αίγυπτο και ο Δημήτριος από τη Μακεδονία αποφασίζουν τον πόλεμο επικράτησής τους να τον μεταφέρουν στη θάλασσα. Η Ρόδος βρίσκεται κάπου στη μέση. Κινδυνεύει; Ουδείς γνωρίζει τις προθέσεις του Πτολεμαίου και του Δημήτριου. Για καλό και για κακό, όμως, οι Ροδίτες, προκειμένου να απομακρύνουν την απειλή, στέλνουν στον Δημήτριο, έναν μάγειρα και μια ξελογιάστρα νιά, την Ουρανία, με την εντολή «Σώσον την Ρόδον». Όλα όμως ανατρέπονται, όταν εκείνος ερωτεύεται το νησί και επιθυμεί διακαώς να το κατακτήσει.

Οι τουρίστες αποχωρούν και οι Ροδίτες εμπλέκονται στον πόλεμο, στην αρχή με τα μαχαιροπήρουνα και στη συνέχεια με αληθινά όπλα. Τότε, όπως είναι επόμενο, όλα αλλάζουν. Πόλεμος, μέχρι κάποιος να τον κερδίσει. Και είναι οι Ροδίτες που θα τον κερδίσουν, πλην όμως δεν θα επανέλθουν στην προηγούμενη ουδέτερη ζωή τους… Η νέα τους επιχείρηση φέρει το όνομα «Πόλεμος». Είναι μια νέα εμπορική δραστηριότητα και εξίσου επικερδής με την προηγούμενη…

∞

Ευρηματική, πολύχρωμη σκηνοθεσία, με ανάλαφρες εναλλαγές σκηνικών, από τον Κώστα Παπακωνσταντίνου, συνιδρυτή της θεατρικής ομάδας, «Πτωχαλαζόνες» που γνωρίζει πολύ καλά πως να τους απογειώσει. Η κίνηση της ομάδας υπό τις οδηγίες του Ηλία Χατζηγεωργίου, μέσα στα λιτά, αλλά απόλυτα λειτουργικά σκηνικά της Βίκυς Πάντζιου και στα κοστούμια της Ματίνας Μέγκλα, τα οποία προσαρμόζονται ανάλογα με τους ρόλους που καλείται να ερμηνεύσει η ομάδα. Η όλο ζωντάνια μουσική ανήκει στον Βασίλη Κουτσιλιέρη και οι φωτισμοί στον Γιώργο Αγιαννίτη.

Η ομάδα των ηθοποιών Ελισσαίος Βλάχος (μα πόσο υπέροχο μαλλί!), η Αγγελική Μαρίνου (πόσο λαμπερή και όμορφη), ο Δημοσθένης Ξυλαρδιστός, η Χαρά Δημητριάδη, η Δήμητρα Μητροπούλου, η Μαριάννα Ντίρου, ο Γιώργος Σύρμας και ο Δημήτρης Τσιγκριμάνης, κινούνται αέρινα και ερμηνεύουν περισσότερους από έναν ρόλους, με ευελιξία, σπιρτάδα και περίσσιο ταλέντο.

∞

Ένας Καμπανέλλης σημερινός, που συνδιαλέγεται με το κοινό και που με έμμεσο τρόπο υπενθυμίζει έννοιες, όπως ηθικές αξίες, δημοκρατία, ελευθερία, ειρήνη, τονίζοντας έτσι την απαξίωσή τους. Μια αιχμηρή κωμωδία, με ένα κείμενο γραμμένο μετά από έναν πόλεμο, που θίγει την χωρίς λογική κι όμως επικρατούσα θέση, ακόμη και σύμφωνα με τον Ηράκλειτο, «Πατήρ πάντων Πόλεμος».

Μια παράσταση με γρήγορους ρυθμούς, ατάκες, χρώμα, γέλιο, εφευρετικότητα, φωτόσπαθο, καλάσνικoφ, ξαπλώστρες παραλίας, πολλούς εμπόρους και πολύ προβληματισμό.

Μια παράσταση που τίθεται το ερώτημα: Πού οδεύουμε;

Περισσότερα εδώ.

Έλενα Χατζοπούλου, Οκτώβριος 2024