Είδαμε την παράσταση ‘Λα Πουπέ’ στο Από Μηχανής Θέατρο

Η Ρίκα δεν είναι μοδίστρα. Ράβει ρούχα για κούκλες. Ή και για κορίτσια που θέλουν να ντύνονται σαν κούκλες. Ή και μεγαλύτερα ακόμα κορίτσια, αρκεί να θέλουν να μοιάζουν με κούκλες. Είναι ευγενική και ήσυχη, μέχρι που ένα κουτί λαχταριστά αμυγδαλωτά, φέρνει τα πάνω κάτω.

Ο κόσμος της διαταράσσεται και μικραίνει, τόσο που δεν φαίνεται να χωρά πια την ευγένειά της. Θα ψάξει για σύμμαχο, αφηγούμενη την παρεξήγηση στον καρακουτσομπόλη ψιλικατζή της γειτονιάς της πελάτισσάς της, αλλά κι αυτός μεταμορφώνεται σε μία ακόμα κυρία Νέλλη, οργισμένη μαζί της. Ξαφνιασμένη, θα βρεθεί ανάμεσα στα αυτοκίνητα, σα σαστισμένος πεζικάριος μπροστά σε ίλη ιππικού που επελαύνει με παρρησία.

Πολύ θέλει ο άνθρωπος;

Μια παράσταση που συνδυάζει τον μονόλογο, την προβολή εικόνων και το τραγούδι. Μαζί με τον φωτισμό, δημιουργείται η κατάλληλη ατμόσφαιρα, ενισχύοντας τις εικόνες που δημιουργεί η αφήγηση. Για τη Θεοδώρα Τζήμου, τι να πεις; Σε ρουφάει σαν τουρμπίνα στον κόσμο της Ρίκας, που ντύνει κούκλες, απ’ τις πρώτες κιόλας φράσεις. Σου ανοίγει την πόρτα του σπιτιού της, της ψυχής της, έτσι που σε δέκα λεπτά νομίζεις ότι ξέρεις τη Ρίκα από τα μαθητικά σου χρόνια.

Τα 90 λεπτά που διαρκεί η παράσταση, μπορεί να σου φαίνονται πολλά, μιας και είναι μονόλογος, αλλά δεν είναι. Δεν προλαβαίνεις να σκεφτείς, αν τρέχει ο χρόνος, ο ρυθμός είναι καταιγιστικός, εκεί που πρέπει, και μεταβάλλεται κάποιες στιγμές, για να πάρεις μια ανάσα. Ο λόγος κυρίαρχος, κατανοητός, με μία ένταση στο κορμί που λες ότι, δεν μπορεί, θα κρασάρει η γυναίκα από στιγμή σε στιγμή. Απίστευτη!

Περισσότερα εδώ.

Λουκάς Κούτρας aka Λουκάνθρωπος, Φεβρουάριος 2019