Είδαμε την παράσταση ‘Η Ταράτσα’ στο Σύγχρονο Θέατρο
“Πού πάει η αγάπη, όταν φεύγει”, τραγουδούσε, το 1994, η Πίτσα Παπαδοπούλου και το τραγούδι έμεινε κλασικό, καθώς εκφράζει μια διαχρονική απορία όσων χωρίζουν.
Υπάρχει και κάποιος που δεν αναρωτιέται κάτι τέτοιο, μάλλον δεν αναρωτιέται τίποτα σχετικό, παρά μόνο τι θα γίνει με το διαμέρισμα που έμενε με τη σύντροφό του! Είναι ο Ετιέν, σύντροφος της Μαντλέν, που την ακούει να του λέει πως τον εγκαταλείπει, καθως μήνες τώρα διατηρεί μια άλλη σχέση! Η αντίδρασή του ξενίζει, καθώς δεν καταλαβαίνουμε αν είναι αδιάφορος ή το παίζει άνετος ή νιώθει ανακούφιση, καθώς το σκεφτόταν κι ο ίδιος, αλλά φοβόταν να το κάνει. Με ολύμπια ψυχραιμία, αφού ρωτάει κάποια σχετικά με τον νέο σύντροφό της, προχωράει στην ερώτηση του ενός εκατομμυρίου “πώς θα συντηρήσω αυτό το σπίτι μόνος μου πλέον;”
Η Μαντλέν, που τον έχει χαρτογραφήσει πλήρως, τον ενημερώνει πως φρόντισε ήδη γι’αυτό και προσεχώς μια κυρία από ενα μεσιτικό γραφείο θα αρχίσει να δείχνει το διαμέρισμα σε υποψήφιους ενοικιαστές. Του λόγου το αληθές, σε λίγο καταφτάνει η μεσίτρια με τη συνοδεία του Αστρύκ, ενός πολύ ιδιαίτερου τύπου, που αισθάνεται από την πρώτη στιγμή μια απίστευτη οικειότητα με τον χώρο, σε βαθμό που συμπεριφέρεται σαν να είναι αυτός ο οικοδεσπότης κι όλοι οι υπόλοιποι είναι περαστικοί! Για να αποφασίσει τι θα κάνει με το σπίτι, ζητά τη συνδρομή του φίλου του, Μωρίς, που εμφανίζεται στην πόρτα του διαμερίσματος, και γοητευμένος απο την Μαντλέν, ξεκινά να την φλερτάρει! Όταν δεν βρίσκει ανταπόκριση, αποφασίζει να γνωριστεί καλύτερα με τον Ετιέν, ενώ ο Αστρύκ τηλεφωνεί για όλες τις δουλειές του από τη συσκευή του διαμερίσματος, ζητώντας από τους παρευρισκόμενους να κάνουν απόλυτη ησυχία.
Στο μεσοδιάστημα, η μεσίτρια έχει φέρει στο σπίτι και το ζεύγος Νταλόζ (αυτός πρώην λοχαγός και τυφλός, που κουράρεται από τη σύζυγό του) και, μέσα στην περιγραφή για το πόσο υπέροχο είναι το σπίτι, αναφέρει και την ταράτσα αποκλειστικής χρήσης που διαθέτει, με τη φοβερή θέα όλου του Παρισιού. Αυτό που επιδεικτικά αμελεί να επισημάνει είναι πως σήμερα δεν είναι επισκέψιμη, λόγω ισχυρού ανέμου, αλλά ποιος κολλάει σε μια τέτοια ασήμαντη λεπτομέρεια!
Όταν κατα σειρά ο Μωρίς και εν συνεχεία το ζεύγος Νταλοζ την επισκέπτονται, οι ριπές του ανέμου παρασύρουν αρχικά τον νεαρό άνδρα και μετά τον τυφλό λοχαγό, και, ω του θαύματος, ξανανεβαίνουν στο διαμέρισμα, όπου το παρεάκι αναρωτιέται τι να τους έχει συμβεί, πίνοντας και παίζοντας χαρτιά! Αφού ξεπερνάνε την επιστροφή των δύο, υπεισέρχονται στο γιατί καθυστερεί τόση ώρα ο εραστής της Μαντλέν, καθώς η κίνηση στους δρόμους είναι σχεδόν ανύπαρκτη…
Θα συνεχίσουν με άλλα θέματα, μέχρι που θα περάσει η ώρα και πρώτος ο Αστρύκ θα ανακοινώσει πως μάλλον δεν θα νοικιάσει το σπίτι, καθώς το βρίσκει ιδιαιτέρως ακριβό για το βαλάντιό του και θα αποχωρήσει, παίρνοντας διάφορα “ενθύμια”. Ακολούθως, θα φύγουν και οι Νταλόζ, με την αιτιολογία ότι το σπίτι μάλλον τους έφερε κακοτυχία, χωρίς ενθύμια αυτοί, αλλά με τη συντροφιά της μεσίτριας. Κάποια στιγμή, η κόκκινη-κεραμιδί Alfa Romeo, που περίμενε ώρες στωικά η Μαντλέν, εμφανίζεται στον δρόμο κάτω από το διαμέρισμα, οπότε αναχωρεί κι αυτή με τη σειρά της. Πίσω μένουν ο Ετιέν και ο Μωρίς, που, σε άσχετο χρόνο, είχε εκδηλώσει την επιθυμία να ζήσει σε αυτό το σπίτι και πιθανόν να το κάνει!
Αν όλα αυτά σου φάνηκαν παράλογα, δεν έχεις άδικο, αφού αυτή είναι η ουσία του έργου καθαυτού. Καθημερινές ιστορίες σε μια μεγαλούπολη, όπου οι άνθρωποί της χαμένοι σε όσα τους απασχολούν, σε αυτά που επιθυμούν και δεν έχουν και στη φροντίδα μια εικόνας που έχουν φιλοτεχνήσει για τους άλλους, προσπαθούν να βρουν την άκρη, χωρίς οι τρόποι τους να είναι πάντα οι πιο ορθολογικοί. Οι σχέσεις, η εξαπάτηση, η αναζήτηση στέγης που να ικανοποιεί όλες τις απαιτήσεις, το άγχος για την επιτυχία, είναι μερικά απο τα θέματα που παρελαύνουν επί σκηνής, δοσμένα από την πλέον φαιδρή οπτική τους, δημιουργώντας μια παράσταση που συνυπάρχει η κωμωδία και η μελαγχολία ταυτόχρονα!
Ο Τάσος Πυργιέρης διάβασε με ιδιαίτερη προσοχή το κείμενο του Ζαν-Κλοντ Καρριέρ και, με συμμάχους την εξαιρετική μετάφραση από τον Γιάννη Θηβαίο και τη δραματουργική επεξεργασία της Ελένης Γκίνη, παρέδωσε στο κοινό μια πολύ όμορφα δουλεμένη παράσταση, από αυτές που στη θέασή τους λες ότι το θέατρο έχει έναν υπέροχο τρόπο να σου δείχνει την αλήθεια της ζωής, που συχνά ξεφεύγει της προσοχής σου. Παρουσιάζει το έργο ως ένα μείγμα κωμωδίας και τραγωδίας, μέσα από έναν παραμορφωτικό φακό, στον οποίο οι 7 ήρωες του έργου, αποκαλύπτουν τους χαρακτήρες τους.
Ο Αστρύκ, του υπέροχου Θάνου Μπίρκου, εισβάλλει σαν σίφουνας στο διαμέρισμα, χαρίζοντας αμέτρητες κωμικές σκηνές στο πρώτο μέρος και στο δεύτερο μεταλλάχτηκε σε έναν θλιμμένο και μοναχικό κάτοικο της πόλης, που νιώθει βαθιά θλίψη για τη ζωή του. Ο Ιάσονας Παπαματθαίου, ως Μωρίς, είχε και αυτός αρκετές κωμικές στιγμές, και ήταν ομολογουμένως πάρα πολύ καλός, όπως στο ίδιο πολύ καλό ερμηνευτικό επίπεδο ήταν η Αγγελική Καρυστινού, στον ρόλο της μεσίτριας, που το άγχος της να νοικιάσει το σπίτι σε μια εξαιρετική, για την ίδια τιμή, έβγαλε αρκετές κωμικές καταστάσεις που τεχνηέντως έκρυβαν την προσωπική της απογοήτευση για ό,τι ζούσε. Η Χριστίνα Ροκαδάκη, η κυρία Νταλόζ, έδωσε μια κωμική περσόνα, που με την υπερβολή και τους εξεζητημένους τρόπους της, προσπαθούσε να κρύψει το βάρος που της προκαλούσε η φροντίδα του αρρώστου συζύγου, που ερμήνευσε ο Ντίνος Γκελαμέρης. Τέλος, το ζευγάρι Μαριλένα Μόσχου (Μαντλέν) και Βασίλης Αθανασόπουλος (Ετιέν) ήταν κι αυτοί πολύ καλοί στους ρόλους τους, που είχαν την αποστολή να βοηθήσουν να αναδειχτούν οι χαρακτήρες των επισκεπτών, μετά την αρχική σκηνή. Η Ελίνα Δράκου έστησε το παριζιάνικο ρετιρέ και έντυσε με άρωμα Παρισιού τους ηθοποιούς και ο Τάσος Πυργιέρης διάλεξε τη μουσική επένδυση της παράστασης, που έδωσε ακόμη περισσότερο γαλλικό άρωμα στην ατμόσφαιρα.
Συνολικά, ‘Η Ταράτσα’ στο Σύγχρονο Θέατρο είναι μια εξαιρετικά ενδιαφέρουσα πρόταση, ειδικά για όσους γνωρίζουν το νεότερο γαλλικό θέατρο, που συστήνεται ως κωμωδία, αλλά στην εξέλιξή της μετατρέπεται σε μια διεισδυτική ματιά, στις καθημερινές ανθρώπινες επιθυμίες και ανάγκες, επιλογές και σχέσεις, που επηρεάζονται από τον παραλογισμό και τους φρενήρεις ρυθμούς μιας μεγαλούπολης. Οι χαρακτήρες των 7 ηρώων είναι άνθρωποι της διπλανής πόρτας, συνάδελφοι, φίλοι, συγγενείς, αλλά κι εμείς οι ίδιοι!
Περισσότερα εδώ.
Θοδωρής Κ., Μάιος 2025
