Είδαμε την παράσταση ‘Δον Κιχώτης’ στο Κατράκειο Θέατρο Νίκαιας

Ο σημαντικότατος Ισπανός μυθιστοριογράφος, Μιγκέλ ντε Θερβάντες Σααβέδρα (Don Miguel de Cervantes y Saavedra, 1547-1616), γράφει το κλασικό πλέον λογοτεχνικό έργο «Δον Κιχώτης», περιγράφοντας τις περιπέτειες ενός απλού αγρότη, του Αλόνσο Κιχάδα, ο οποίος, έχοντας διαβάσει πολλά βιβλία για τον ιπποτισμό, πιστεύει ότι και ο ίδιος είναι ιππότης, λαμβάνει το όνομα Δον Κιχώτης και ξεκινάει να σώσει τους δυστυχούντες. Ουσιαστικά, πίσω από το παραμύθι, με επιδεξιότητα ο Θερβάντες γελοιοποιεί και ασκεί κριτική στον παροξυσμό της εποχής με τα ιπποτικά μυθιστορήματα και τους γιαλαντζή – πλανόδιους ιππότες. Το έργο έχει μεταφραστεί σε περισσότερες από 60 γλώσσες, έχει διασκευαστεί, έχει γίνει παραμύθι, έχει ανέβει στις σκηνές όλου του κόσμου και από τον 18ο αιώνα έως και σήμερα αναλύεται και σχολιάζεται συστηματικά.

∞

«Όποιος αγαπά, φόβο δεν έχει. Όποιος αγαπά, τίποτα δεν λογαριάζει. Όποιος αγαπά, θάλασσες κι ανέμους διατάζει».

Κι επειδή ο Αλόνσο Κιχάδα αγαπά πολύ το φανταστικό αντικείμενο του πόθου του, τη Δουλτσινέα του, ξεκινάει το μακρύ περιπετειώδες ταξίδι του, ως ιππότης πια. Ως ένας Δον Κιχώτης δε λα Μάνσα. Φοράει την πανοπλία του, παίρνει το ψωραλέο άλογό του, τον Ροσινάντε και ως ιπποκόμο τον γείτονα Σάντσο Πάντσα, που, για να τον πείσει να τον ακολουθήσει, του τάζει ένα νησί και ξεκινούν. Οι ανιψιές του, ο γιατρός, ο παπάς, ο κουρέας, η Μαριτόρνα που δουλεύει στο γειτονικό χάνι, η γυναίκα του Σάντζο Τερέζα κι άλλοι επιφανείς, προσπαθούν να τον συνεφέρουν και να τους αποτρέψουν. Εκείνοι όμως συνεχίζουν ακάθεκτοι, ενώ διαρκώς γίνονται αντικείμενα χλευασμού, εξαιτίας των κωμικοτραγικών τους περιπετειών. Μέχρι που όλοι συνωμοτούν και προκειμένου να τους κάνουν να λογικευτούν, περιπαίζοντας τους, στήνουν μια ιδιαίτερη «παράσταση».

∞

Ο Γιάννης Μπέζος, άριστος γνώστης της κωμωδίας και του μοιράσματος, σκηνοθετεί με πνεύμα δημιουργικό και γενναιόδωρο, υποστηρίζοντας ότι «το σατιρικό ρομάντζο του Θερβάντες μας υπενθυμίζει τη μεγάλη ανάγκη του ανθρώπου γι’ αυτό που τον ξεπερνά».

Ένα έργο που τις αλήθειες τις επικοινωνεί μέσω της κωμωδίας, με τρυφεράδα και συγκινητικές στιγμές, ενόσω ο Άκης Δήμου μεταφέρει στη σκηνή την ιστορία, προσωποποιώντας τα φανταστικά λόγια πίστης του Δον Κιχώτη, στο μελωδικό τραγούδι της Δουλτσινέας.

Ονειροπόλος, αλτρουιστής, αλλοπαρμένος, οραματιστής, ο ψηλός Δον Κιχώτης, έχει πάντα δίπλα του, το alter ego του, τον κοντούλη, πιστό του φίλο και συνοδοιπόρο, Σάντσο, ο οποίος τον επαναφέρει διαρκώς στην πραγματικότητα. Ο Βλαδίμηρος Κυριακίδης, στον ρόλο του Δον Κιχώτη, όπως πάντα δίνει τον καλύτερο του εαυτό, με σεμνότητα και ενσυναίσθηση, ενώ βρίσκεται σε πλήρη συμφωνία με τον πονηρούλη, αλλά πιστό Σάντσο, τον αεικίνητο Θανάση Τσαλταμπάση, ο οποίος κερδίζει με το σπαθί του το νησί που ονειρεύεται, συγνώμη, το χειροκρότημα ήθελα να πω. Ως Δουλτσινέα, η Νάντια Κοντογεώργη, που με τη φινέτσα της και την καταπληκτική φωνή της κερδίζει όχι μόνο τον Δον Κιχώτη, αλλά και τους θεατές, ενώ στον ρόλο της Μαριτόρνα, η απολαυστική Παρθένα Χοροζίδου, η οποία μας εκπλήσσει κι όταν τραγουδάει με καημό «ας έρθει ένας έρωτας να παίξει ή καπνός να βρεθεί να με χορέψει».

Μαζί τους οι εξαιρετικοί Γιώργος Χατζής, Σταύρος Μαρκάλας, Ελευθερία Κοντογεώργη, Χρήστος Πούλος – Ρένεσης, Γιάννης Βαρβαρέσος, Νικίτα Ηλιοπούλου και Ιωάννα Ανεμογιάννη, σε ρόλους μικρούς, αλλά σημαντικούς για την εξέλιξη της ιστορίας.

Λειτουργικά τα σκηνικά, για μια καλοκαιρινή περιοδεία, του Γιώργου Γαβαλά, με σημειολογία τα κοστούμια της Ντένης Βαχλιώτη, που μαζί με τη μουσική του Βάιου Πράπα και τους φωτισμούς του Νίκου Βλασόπουλου, αναδεικνύουν την παράσταση.

∞

Μια παράσταση μεταξύ πραγματικότητας και φαντασίας, όπου γίνεται σαφής η ανάγκη να εξακολουθήσουμε να ονειρευόμαστε, καθώς και η ανάγκη να ακολουθούμε τα όνειρα μας.

Ο Μιγκέλ ντε Θερβάντες, αν και ταλαιπωρήθηκε πολύ στη ζωή του, κατόρθωσε και της επέστρεψε ένα έργο όλο γλύκα, στέλνοντάς της το μήνυμα, ότι μόνο η καλοσύνη και η διαρκής επαφή με τα όνειρα μας, μπορούν να μας αναδείξουν νικητές.

Είναι ένας Δον Κιχώτης απρόβλεπτος, ρομαντικός, ονειροπόλος με χρυσή καρδιά, που δεν θέλει οι γύρω του να υποφέρουν κι έτσι φοράει την πανοπλία του και πάει να σώσει την πριγκιποπούλα του, σκοτώνοντας το κακό. Είναι ένας Δον Κιχώτης που ξεφεύγει από την πραγματικότητα, όχι ως ένας ακόμη σαλός ή φαντασιόπληκτος, αλλά ως ένας ρομαντικός οραματιστής. Είναι ένας Δον Κιχώτης που φωνάζει «Να αλλάξεις τον κόσμο, φίλε Σάντσο, δεν είναι τρέλα ούτε ουτοπία. Είναι δικαιοσύνη!».

Περισσότερα εδώ.

Έλενα Χατζοπούλου, Ιούλιος 2024