ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΚΙΤΣΙΟΣ – ΔΗΜΟΣΙΟ ΣΗΜΑ

Απόσπασμα

ΤΑ ΡΟΠΤΡΑ

Τα σώματα αρχίζουν απ’τα χέρια. Απλώνει ρίζες η επιθυμία-

Βιάζεται για να γίνει δέντρο, κι ας βλέπει

Τριγύρω της τόσα κλαράκια τσακισμένα. Μια ρίζα είναι μόνο

μια υπόσχεση

Αλλά ένας κορμός μπορεί να γίνει κάποτε

Πόρτα που πάλιωσε μέσα στις αγκαλιές παιδιών-

Μεγάλωσαν, και δε χωρούν να φύγουν, αλλά όταν γυρνούν

Ακόμα μ’ ένα τόσο δα χεράκι την ανοίγουν

Το όνομά τους είναι πια γραμμένο στο κουδούνι, μη χτυπάτε

Θέλει σαράκι χάλκινο η αγωνία του ξύλου-

Μη χτυπάς. Τα χέρια είναι ρόπτρα σ’άδειες πόρτες

Σ’αγαπημένα σπίτια, σώματα κλειστά. Δε θέλουν χτύπημα-

Θέλουνε χάδι απαλό στα ξεχασμένα δάχτυλα.