Είδαμε την ταινία “Ηer”

Storyline

Σε ένα όχι τόσο μακρινό μέλλον στο Λος Άντζελες, ζει ο Θέοντορ Τουόμπλι (Γιοακίν Φοίνιξ), ένα μοναχικός και ιδιαίτερος άνδρας, που βγάζει τα προς το ζην γράφοντας προσωπικά γράμματα για λογαριασμό άλλων.

Μόνος μετά από μια μακρόχρονη σχέση, αποφασίζει να αγοράσει ένα προηγμένο λειτουργικό σύστημα, το οποίο υπόσχεται ότι ανταποκρίνεται στις προσωπικές ανάγκες κάθε χρήστη καθώς αποτελεί μια διαισθητική και μοναδική οντότητα από μόνη της. Ενεργοποιώντας το, γνωρίζει τη “Σαμάνθα” (Σκάρλετ Γιόχανσον), μια χαρούμενη γυναικεία φωνή που αποδεικνύεται διορατική, ευαίσθητη αλλά και εξαιρετικά αστεία. Όταν όμως οι ανάγκες και οι επιθυμίες της μεγαλώνουν, σε συνδυασμό με τις δικές του, η φιλία τους βαθαίνει και μια ασυνήθιστα ρομαντική διάθεση αναπτύσσεται μεταξύ τους.

Aυτά γνώριζα και εγώ όταν ξεκίνησα να πάω στον κινηματογράφο.Περίμενα μια ακρως συναισθηματική ταινία που θα με γέμιζε ερωτηματα στο τέλος της προβολής της και δεν διαψεύστηκα.

Ενας άνδρας που έχει απίστευτα πολλά θέματα, που βρίσκεται χαμένος στον φανταστικό κόσμο που του δημιουργεί το περιβάλλον της εργασίας του, μετά ένα επίπονο διαζύγιο ψάχνει να βρει τι φταίει και καταφεύγει σε ένα πρόγραμμα υπολογιστή για να γεμίσει τα κενά του.Σταδιακά η αποξένωση του και η ιδιάζουσα συμπεριφορά του αναγκάζουν και το τεχνολογικό προιόν να πάρει αποστάσεις απο εκείνον και εμείς γινόμαστε μάρτυρες ενός πλάσματος που έχει αδειάσει ολοκληρωτικά αλλά αδυνατεί να το καταλάβει και ψάχνει την επανεκκίνηση του σε λάθος δρόμους.

Ενας συγκλονιστικος Γιοακίν Φοίνιξ, που μας έχει δωσει τον τελευταιο καιρό εξαιρετικές ερμηνείες, σε ένα μοναχικό ρόλο(οι λοιποί πρωταγωνιστές συμπληρώνουν το παζλ του κόσμου του ηρωα), μια ρεαλιστική απεικόνιση του εφιάλτη που παραμονεύει αν δεν συνειδητοποιήσουμε ότι η τεχνολογία είναι εργαλείο και όχι υποκατάστατο της ζωης…

Απο τις πιο δυνατές κινηματογραφικές εμπειρίες της ζωής μου, όμως θα την ήθελα λίγο πιο μικρή σε διάρκεια γιατί κάπου πλάτιασε και με κούρασε.Αυτό δεν της αφαιρεί καθόλου σε αξία, απλά εκφέρω την προσωπικη μου άποψη.Μια ταινία, που πρέπει να δουμε όλοι όσοι ασχολούμαστε με τα τεχνολογικά και ενθυμηθούμε(όσοι το έχουμε ξεχάσει…) πως η ζωή βρίσκεται έξω απο τα pixels, τα  megabytes, τα chat και ότι άλλο σχετικό, στην ανθρώπινη επαφή και στην αληθινή φύση…