Sin Radio Listen, don't just hear!
Υπάρχουν φύλακες άγγελοι;
Άνθρωποι που σε αγαπούν πραγματικά και νοιάζονται για εσένα;
Μπορεί κάποιος που έχει πέσει χαμηλά να βρει τον τρόπο και να διεκδικήσει το καλύτερο που του αξίζει;
Αυτές είναι κάποιες από τις απορίες που βασανίζουν τη Λάλι, μια νεαρή όμορφη κοπέλα, που ζει σε ένα υπόγειο διαμέρισμα, στο Ραβάλ (η πλέον κακόφημη συνοικία της πόλης), κοντά στο λιμάνι της Βαρκελώνης, μαζί με τον σύντροφό της, Κάρλος.
Είναι μαζί 7 χρόνια και είναι ο άνθρωπός της – δεν τον ενοχλεί που είναι μια σεξεργάτρια και, όταν γνωριστήκανε, έπαιρνε πελάτες ό,τι “ξεβραζόταν” στο λιμάνι.
Περνάνε ποιοτικό χρόνο μαζί, διαβάζοντας λόγια γνωστών λογοτεχνών, που βρίσκουν στα σοκολατάκια που φέρνει δώρο σε εκείνη, όποτε τη συναντά, ο Νταβίντ, ένας ιδιοκτήτης βιβλιοπωλείου και ο καλύτερος και πιο ιδιαίτερος πελάτης της. Δεν μοιάζει με τους άλλους, φοιτητές και διάφορους που “ψωνίζει” σε άλλες πιο κυριλέ πιάτσες πλέον – αυτός θέλει μόνο να την κοιτάζει και να της μιλάει. Είναι ένας καλός, αλλά πονεμένος άνδρας, καθώς η αρρώστια της συζύγου του έχει φτάσει στο τελικό στάδιο και την περιμένουν να αποδημήσει…
Της δίνει βιβλία και την παροτρύνει να εγκαταλείψει τη ζωή που κάνει, για να εργαστεί στο κατάστημά του. Για τη Λάλι, ο Νταβίντ είναι η απάντηση σε όλα τα αρχικά ερώτηματα… Για τον Κάρλος είναι μια απειλή. Αν με τον θάνατο της γυναίκας του, εκείνος εμπλακεί περισσότερο συναισθηματικά με τη Λάλι, θα χαθεί το σταθερό του “εισόδημα” και θα χρειαστεί, μετά από καιρό, να ξαναδουλέψει. Δεν μπορεί, όμως, και να το εμποδίσει βίαια αυτό, γιατί τότε θα χάσει το παιχνίδι. Πρέπει να τον γνωρίσει και να ψυχανεμιστεί τις επιθυμίες του και αναλόγως να πράξει.
Όταν οι συνθήκες επιτρέπουν μια γνωριμία τους, ο Κάρλος θα εντυπωσιαστεί με το πρακτικό και επιχειρηματικό πνεύμα του Νταβίντ, ο οποίος δεν έχει σκοπό να διαταράξει την “έννομή” του τάξη, αλλά, αντιθέτως, του προτείνει κάτι που θα αφήσει και τους δύο απόλυτα ικανοποιημένους.
Και η Λάλι;
Μα ποιος ενδιαφέρεται τι θα πει αυτή!
Θα γίνει αυτό που συμφώνησαν οι δυο τους και εκείνη δεν έχει άλλη επιλογή από το να είναι ευτυχισμένη, αφού θα πιστεύει ότι εκπλήρωσε κάποια όνειρά της…
Σε 60 λεπτά ο Πάου Μιρό, σε ένα κείμενο που ρέει σαν το νερό της βροχής του τίτλου, φτιάχνει ένα παραμύθι, που ο δράκος και ο πρίγκιπας είναι το ίδιο πρόσωπο και η φτωχή κοπέλα πιστεύει ότι σώζεται, πως αποχωρεί από την τρώγλη της (αλλά δυστυχώς εγκλωβίζεται σε μια χρυσή φυλακή) και είναι χαρούμενη, γιατί επιτέλους βρήκε την ευκαιρία για μια θέση στον ήλιο, ενώ όλοι οι υπόλοιποι γνωρίζουμε την τραγική ειρωνεία που ζει.
Στην παράσταση που είδαμε, συνέβη το εξής – η αρχική της θέαση πέρασε μέσα μας πολύ μαλακά, σαν ένα όμορφο θεατρικό χάδι και, αποχωρώντας, συζητούσαμε για τις ερμηνείες και το πόσο ξεγελαστήκαμε, πιστεύοντας ότι είχε περισσότερο χρόνο. Όσο περνούσαν οι μέρες και ό,τι είδαμε ανασυρόταν και επενερχόταν στη μνήμη, η ομορφιά των πρώτων σκέψεων, έδωσε τη θέση της σε συναισθήματα “σκοτεινότερα”. Θυμός για την κοροϊδία και τη ματαιοπονία, για τον κόσμο που τοποθετεί ταμπέλες και δεν προσφέρει δεύτερες ευκαιρίες – όχι σε όλους φυσικά.
Αν έχεις χρήματα “αγοράζεις” τις ευκαιρίες σου, αν όχι, τότε… συγγνώμη χάσατε!
Στη χειρότερη μοίρα πάντα θα συναντήσεις γυναίκες, που η πατριαρχία έχει ορίσει τους ρόλους και φροντίζει να μην υπάρξει ποτέ καμία αλλαγή στη “διανομή”.
Και ταυτόχρονα, ρητορικές ερωτήσεις:
– Είναι μίασματα και απόβλητα όσοι ζουν, προσφέροντας το σώμα τους ως σεξεργάτες;
– Ήταν αυτό μια δική τους απόλυτα επιλογή ή εξαναγκάστηκαν σε μια κατάσταση που θυμίζει τον αιχμάλωτο ελέφαντα του τσίρκου;
– Είναι αποτυχημένοι και ανίκανοι για οτιδήποτε άλλο και ποιος το κρίνει αυτό;
– Μήπως τελικά δεν φταίνε οι ίδιοι για την κατάστασή τους, αλλά αυτό που έχουμε φτιάξει ως “όμορφο κόσμο” και χρειάζεται και τα αρνητικά του παραδείγματα, για να μας υπενθυμίζει πόσο υπέροχη είναι η ζωή μας, για τα οποία εμείς αποφασίζουμε ποιος θα τα ενσαρκώσει;
– Και τέλος, εσύ, αν γνώριζες έναν τέτοιο άνθρωπο, χωρίς να έχεις αντίληψη του πώς εργάζεται, θα ήσουν διατεθειμένος να του δώσεις μια δεύτερη ευκαιρία, συμπεριλαμβάνοντας στη σκέψη σου ότι θα χρειαζόνταν να “απολογηθείς” σε δημόσιους και οικογενειακούς “εισαγγελείς” και θα έπρεπε να σβήσεις καποια στιγμή από τον εγκέφαλό σου, ό,τι αφόρουσε το παρελθόν του; Νομίζεις ότι μπορεί κάποιος να το κάνει; Αν όχι, τότε δικαιούσαι να έχεις άποψη για όλα αυτά;
Ο Βαγγέλης Θεοδωρόπουλος σκηνοθετεί δωρικά, αλλά με πλεόνασμα ευαισθησίας και παραδίδει μια παράσταση, που μπορεί να σε βάλει σε δεκάδες σκέψεις, με κυριάρχη την εξής: “θα μπορέσουν ποτέ τα όνειρα να αμφισβητήσουν την ωμή πραγματικότητα;”
Ευτυχεί να έχει ως πρωταγωνίστρια μια εξαιρετική Δήμητρα Ματσούκα, που δίνει μια πολύ μεστή ερμηνεία, αντανακλώντας όλον τον ψυχισμό και τα θέλω της Λάλι και κάνοντας με χαρακτηριστική άνεση όλες τις μεταβάσεις· σκληρή επαγγελματίας-προστατευτική σύντροφος-φιλομαθές και ονειροπόλο κορίτσι.
Πολύ καλοί και οι άνδρες της παράστασης – ο Ανδρέας Κοντόπουλος είναι ο Κάρλος, σύντροφος της Λάλι, και δίνει έναν ιδιαίτερων αποχρώσεων ήρωα, που ακροβατεί ανάμεσα στην εκμετάλλευση και τη συντροφικότητα, και ο Κώστας Καζανάς, ως Νταβίντ, ο βιβλιοπώλης, που πείθει με τη σκηνική του παρουσία, αφού, στο μεγαλύτερο μέρος του έργου, “πουλάει” τις αγαθές προθέσεις και στις τελευταίες σκηνές πετάει τη μάσκα, αποκαλύπτοντας τα σχέδιά του.
Αυτό που κερδίζει τις εντυπώσεις από το πρώτο λεπτό, είναι το υπόγειο διαμέρισμα δια χειρός Αντώνη Δαγκλίδη, που συμβαίνουν όλα τα γεγονότα – από τις φιλοσοφικές συζητήσεις, τα ερωτικά ραντεβού ως την τελική συναλλαγή. Φωτίζεται εξαιρετικά από τον Σάκη Μπιρμπίλη και μια λεπτομέρεια που ξεχωρίζει είναι το παράθυρο-βίντεο, που φρόντισε υποδειγματικά ο Παντελής Μάκκας. Εξαιρετικά τα ρούχα των ηθοποιών που διάλεξε η Μαγδαληνή Αυγερινού, και όμορφη δουλειά στην κινησιολογία από τη Μαγδαληνή Αυγερινού, που βοηθάει στο να αναδειχτούν οι τρεις διαφορετικοί χαρακτήρες του έργου, που ντύνει μελωδικά η μουσική που έγραψε για την παράσταση ο χαρισματικός Νίκος Κυπουργός.
Η παράσταση ‘Βρέχει στη Βαρκελώνη’, στο Υπόγειο του Θεάτρου Τέχνης, είναι ένα σκληρό παραμύθι, που μιλάει για τα όνειρα και τη ματαίωσή τους, τη θέση των γυναικών στο σύγχρονο πατριαρχικό μοντέλο, την αδυναμία των απόκληρων να ξεφύγουν από την προδιαγεγραμμένη μοίρα τους και, με όχημα τη λογοτεχνία και την ποίηση, αντιπαραβάλλει την ομορφιά της ζωής με την σκληρή πραγματικότητα που την ακυρώνει. Διαθέτει τρεις πολύ καλούς πρωταγωνιστές και με ευαισθησία σκιαγραφεί μια αληθινή ιστορία από εκείνες που στο τέλος τους ούτε ο βάτραχος γίνεται πρίγκιπας ούτε υπάρχει ιππότης που, καβάλα στο άλογο, καλπάζει στον πύργο της δεσποσύνης για τη σώσει και να της διακηρύξει τον έρωτά του… αλλά όλοι οι “κακοί” τα βρίσκουν μεταξύ τους και καλοπερνάνε στην υγειά του κορόιδου…
Περισσότερα εδώ.
Θοδωρής Κ., Ιανουάριος 2025
Written by: Sin Radio
©2025 Sin Radio | made with ♥ and ♫ by dinatzv