Eίδαμε την παράσταση “Sex Revolution”

Ήταν περίοδος γιορτών, όταν μας ήρθε η πρόσκληση απο το θέατρο “Εν Αθήναις” να παρακολουθήσουμε τις παραστάσεις που παίζονται εκεί.

Προβληματιστήκαμε γιατί, παρόλο που βρίσκεται στο Γκάζι -αρκετά κοντά σε μας δλδ-,  η περιοχή δεν είναι και η πλέον αγαπημένη μας (δεν έχουμε κάτι αρνητικό να πούμε, απλά δεν είμαστε άνθρωποι του συνωστισμού και του “πάμε εκεί που πάνε όλοι”) και γιατί μας είχαν πει ότι οι θέσεις του θεάτρου ήταν ολίγον τι άβολες.

Παρόλα αυτά, το πήραμε απόφαση, καβαλήσαμε το τουτού μας και βρήκαμε να παρκάρουμε πάνω στην πλατεία -3 λεπτά απο το θέατρο! Ήταν ο οιωνός ότι μάλλον η βραδιά θα πήγαινε καλά. Φτάσαμε στο θέατρο και μείναμε λίγη ώρα απ’εξω παρατηρώντας το κτίσμα – ένας ανακαινισμένος χώρος που παλιότερα στέγαζε κάποια παραγωγική επιχείρηση έχει μεταμορφωθεί σε ένα πολύ ζεστο τόπο συνάντησης πολιτισμού. Σου δημιουργεί ένα πολύ όμορφο συναίσθημα αγκαλιάς όταν μπαίνεις μέσα – ευγενέστατο το προσωπικό – και η βραδιά πήγαινε όλο και καλύτερα.

Όταν άνοιξε η πόρτα για την αίθουσα, διαπιστώσαμε ότι τα περιβόητα παγκάκια της περσινής σεζόν είχαν δώσει την θέση τους σε πολυ αναπαυτικές καρέκλες τύπου “σκηνοθέτη! Χαμόγελο εκατέρωθεν και αναμονή για την παράσταση (εκείνη την ώρα μάθαμε απο τα παιδιά που καθόταν δίπλα μας ότι είχαν αλλάξει 2 απο τους περσινούς πρωταγωνιστες στην διανομή).

Το έργο είναι μια κωμωδία καταστάσεων – Με φόντο την Αμερική των 70s ο συγγραφέας βάζει 2 ζευγάρια που διατηρούν φιλικές σχέσεις, παρότι εκ διαμέτρου (φαινομενικά) αντίθετοι ιδεολογικά, να “αναμετρηθούν” σε μια μάχη προόδου – συντηριτισμού (υποκριτικού όπως προκύπτει στην συνέχεια) και θέλω – κοινωνικών συμβιβασμών. Στην εξέλιξη της παράστασης οι υπερβολές και των 2 ζευγαριών θα μας δείξουν ότι το μέτρο κι η αίσθηση του είναι ο σωστός οδηγός – η σύνθεση όλων επηρεάζουν τις ζωές μας, στη δοσολογία που προτιμάει ο καθένας και όχι οι δογματισμοί των άκρων, κρύβουν το μυστικό της ευτυχίας.

Ερμηνευτικά, οι άγνωστοι – σε μας – πρωταγωνιστές δίνουν μια πολύ καλή ερμηνεία, δείχνοντας ότι δεν είναι τυχαία η δεύτερη σεζόν που κάνει η παράσταση και οι πολύ καλές κριτικές του κοινού. Σε βάζουν μέσα στο πνεύμα και το κλίμα της εποχής και ψυχαγωγούν το κοινό τους, χωρίς να πέσουν στις παγίδες της κωμωδίας. Σε αυτό βοηθάει η πολύ καλη σκηνοθεσία, χωρίς υπερβολές και μεγαλοσχημίες και φυσικά το εξαιρετικό κείμενο.

Επιστρέφοντας σπίτι στο μπλοκάκι με τα σημεία που προσέχουμε πάντα στις θεατρικές παραστάσεις είχαμε τσεκάρει με θετικό πρόσημο τα πάντα. Θετικότατες εντυπώσεις από το χώρο, το προσωπικό και φυσικά την τιμή του εισιτηρίου.

Είναι μια τίμια, ειλικρινής παράσταση, που προφέρει γέλιο και συστήνεται ανεπιφύλακτα!

Υ.Γ.

Προς όλους εκείνους που βλέπουν  θέατρο με “γυαλάκια υπέρτατης πολιτιστικής κρίσης”.

Αν θεωρείτε ότι ο πολιτισμός έχει θέση σε μεγαλους χώρους, με ακριβά εισιτήρια και αίσθηση πολυτέλειας, τότε κακώς ερχόσατε στις λεγόμενες μικρές σκηνές.

Αν πιστεύετε ότι οι νέοι ηθοποιοί είναι ατάλαντοι και κακοί, τότε μην ξαναπάτε να τους δείτε.

Τέλος, αν παρόλα αυτά συνεχίσετε να προσέρχεστε σε τέτοιες παραστάσεις κρατάτε το “μπαλσαμικό” για την πάρτη σας και μην ψιθυρίζετε-σχολιάζετε διαρκώς την ώρα της παράστασης. Ενοχλείτε τους υπόλοιπους, που με την καλύτερη των διαθέσεων παρακολουθούν, και παράλληλα δείχνετε έλλειψη σεβασμού στους ηθοποιούς που με την ερμηνεία τους προσπαθούν να πείσουν κι εσας για το άδικο των κρίσεών σας.

Αφιερωμένο στο ζευγάρι που καθόταν πίσω μας,  δεν μας άφησε το βραδυ εκείνο να δουμε απερισπαστοι την παράσταση.