Είδαμε την παράσταση ‘Μαρίκα’ στο Θέατρο Χώρα
Μαρίκα Κοτοπούλη. Ένα όνομα ταυτισμένο με το θέατρο και το ανεπιτήδευτο ταλέντο. Μια γυναίκα που κάθε βράδυ παίζει την παράσταση της ζωής της, που είναι ατσάλινη κι αντέχει, που διακρίνεται για το υπερβολικό της πάθος και είναι τόσο κυνική, όσο σηκώνουν οι καιροί. Μια γυναίκα που χαρακτηρίζει τη ζωή φαρσοκωμωδία, που ερωτεύεται γυναίκες και άνδρες, αλλά και την ίδια την ζωή, που είναι εθισμένη στη μορφίνη, που έχει ένα πνεύμα ατίθασο ενάντια στον καθωσπρεπισμό της εποχής της, αλλά και σε όσους την αμφισβητούν. Ένα αγρίμι, που δεν συμβιβάζεται, που λέει την αλήθεια γυμνή, που βρίζει, που θυμώνει και που ζει έναν έρωτα παθιασμένο, αλλά αταίριαστο, με τον πολιτικό και στοχαστή Ίωνα Δραγούμη.
∞
Μέσα από το θέατρό της και μέσα από τις αναμνήσεις της, το 1936, όταν πάταγε την 5η δεκαετία της ζωής της, αρχίζει και αφηγείται την πολυτάραχη ζωη της και η παράσταση ξεκινάει. Είναι η εποχή που η Κοτοπούλη εγκαινιάζει το νέο της θέατρο «Ρεξ-Κοτοπούλη», σε μια προσπάθεια να ανταγωνιστεί το Εθνικό Θέατρο. Θύμησες πολλές, άλλοτε πασπαλισμένες με χιούμορ, άλλοτε με πικρία, άλλοτε με το περίσσιο θάρρος της. Αναπολώντας την καλλιτεχνική διαδρομή της, γίνονται αναφορές και στη θυελλώδη προσωπική της ζωή και ιδίως στην πολύκροτη σχέση της με τον άντρα που λάτρεψε, αλλά που ποτέ δεν κατάφερε να αποκτήσει πραγματικά, τον Ίωνά της.
Φιλοβασιλική και οπαδός του Ιωάννη Μεταξά μεν, ελεύθερο πνεύμα δε, στις προσωπικές της σχέσεις και επιλογές, ενώ σύμφωνα με τον Γιάννη Τσαρούχη, κατά τη διάρκεια της κατοχής προστάτεψε πολλούς αριστερούς συναδέλφους της. Αθυρόστομη, τόσο ώστε να ξαφνιάζει τους γύρω της, έζησε την ζωή της χωρίς όρια. Ένα αγρίμι, που τελικά κατάφερε και κατέκτησε την ελευθερία της, έτσι όπως εκείνη την εννοούσε.
Δίπλα της ο θεατρικός επιχειρηματίας, Γιώργος Χέλμης, τον οποίο παντρεύτηκε το 1924 και ο ηθοποιός, φίλος και διαμεσολαβητής, Βασίλης Λογοθετίδης, μέχρι που και αυτός θέλησε να πορευτεί μόνος του.
∞
Η θεατρική βιογραφία, που υπογράφει ο Πέτρος Ζούλιας, χαρακτηρίζεται από την πληθώρα των στιγμών της παθιασμένης θεατρίνας, η οποία είχε κερδίσει το χθες και επιθυμούσε, διακαώς, να κερδίσει και το αύριο. Τα σκηνικά της Άννας Ζούλια, εναλλάσσονται διαρκώς, για να εξυπηρετήσουν τη ροή της αφήγησης, τα κοστούμια της Ηλένιας Δουλαδίρη υποστηρίζουν την εποχή και αναδεικνύονται από τους φωτισμούς της Κατερίνας Μαραγκουδάκη, ενώ η μουσική επένδυση του Παναγιώτη Αυγερινού δίνει ένταση στο κείμενο. Ο Γιώργος Δεπάστας (ως Γιώργος Χέλμης), ο Μάκης Πατέλης (ως Βασίλης Λογοθετίδης), ο Γιάννης Σίντος (ως ο σκηνοθέτης Γιαννούλης Σαραντίδης), η Νεφέλη Κουρή (ως Έλλη Λαμπέτη), ο Δημήτρης Σαμόλης (ως Ίων Δραγούμης) και η Τζένη Σκαρλάτου, η Τουντασάκη Μαριάννα, ο Λόξας Γιώργος και η Ναταλία Αθανασιάδη, πλαισιώνουν τη Νένα Μεντή, αποτυπώνοντας πειστικά την εποχή.
∞
Στα 20 χρόνια αναφοράς στη ζωή της, αναδεικνύονται όλα τα θέματα των θεατρίνων της εποχής, όπως της επιβεβλημένης παρουσίας σκηνοθέτη (κάτι που η Μαρίκα αντιλήφθηκε εγκαίρως, αν και το ταμπεραμέντο της δεν το επιθυμούσε), αλλά και θέματα γλωσσικά σχετικά με την καθαρεύουσα και τη δημοτική (η Κοτοπούλη ήταν η πρώτη που ανέβασε το αρχαίο δράμα, Ορέστεια του Αισχύλου, στη δημοτική γλώσσα, ενώ οι οπαδοί της καθαρεύουσας αντέδρασαν προκαλώντας βίαια επεισόδια), ενώ δεν παραλείπεται να γίνει μνεία για τη συμβολή της στην καθιέρωση του θεσμού βράβευσης νέων ηθοποιών.
Μία αφήγηση, η οποία εστιάζεται στην προσωπικότητα και στην ερωτική ζωή της Μαρίκας Κοτοπούλη και σκιαγραφεί τα ήθη της εποχής, ενώ η Νένα Μεντή, βρίσκεται στα καλύτερά της, ενσαρκώνοντας ακόμη μια σημαντική προσωπικότητα του ελληνικού θεάτρου. Στο Θέατρο Χώρα, παρακολουθούμε μια άρτια παράσταση, με πολύ χρώμα και χιούμορ, η οποία διατρέχει τις αρχές του 20ου αιώνα, μέσα από τα μάτια του Πέτρου Ζούλια.
Περισσότερα εδώ.
Έλενα Χατζοπούλου, Ιανουάριος 2022
