Eίδαμε την παράσταση “LOOT” στο θέατρο Π.Κ.

Για αυτήν την παράσταση έμαθα με ανορθόδοξο τρόπο!

Διάβαζα κάπου για τον σκηνοθέτη και πρωταγωνιστή της, κ. Γιώργο Σουξέ (πολύ γνωστός ηθοποιός με παρουσίες σε πολύ καλές τηλεοπτικές δουλειές και εργάτης του θεάτρου) και τη χαρά του που η περσινή παράσταση πήγαινε και 2η σεζόν(φετος).

Έψαξα για το έργο αυτό γιατί σαν τίτλος μου ήταν παντελώς άγνωστος και ανακάλυψα ότι πρόκειται για μια πικρή μαύρη κωμωδία, ενός Άγγλου συγγραφέα που με πολύ αιχμηρό τρόπο παρουσιάζει την διαφθορά στον σύγχρονο κόσμο.Αρκετά επίκαιρο θέμα σκέφτηκα και την σημείωσα στα υπόψην.

Όμως οι συνομωσίες του σύμπαντος τα φέραν έτσι και γίναμε χορηγοί επικοινωνίας στο θέατρο που παίζεται ! Ετσι πριν λίγες μέρες ένα βροχερό Σαββατόβραδο μετά την εκπομπή πήρα το κορίτσι και κατηφορήσαμε ξανά στο Νεο Κόσμο.

Η βραδυά ξεκίνησε ιδανικά, αφού παρκάραμε σχεδόν έξω απο το θέατρο (και γλιτώσαμε τα βαφτίσια για Χ φορά).Παραλαβή εισιτηρίων, κηδειοχαρτου- ε,συγγνώμη, εννοούσα προγράμματος και λίγη ώρα μετά είχαμε πιάσει τις καλύτερες θέσεις!

Το σκηνικό λιτό, το εσωτερικό ενός σπιτιού με ένα φέρετρο να δεσπόζει – δε ξέρω γιατί αλλά αυτή η εικόνα μου έφτιαξε ακόμη περισσότερο την διάθεση.Ημουν γνώστης της υπόθεσης εξάλλου και αφού υπήρχε κηδεία στο έργο, έπρεπε να υπάρχει και το κουτί!

2 ωρες σχεδόν μετά , χειροκροτούμε την ομάδα που μας παρουσίασε αυτήν την παράσταση και διακρίνω μόνο χαμογελαστούς ανθρώπους στο χώρο – δεν άρεσε τελικά μόνο σε μένα, αλλά σε όλους.

Πέραν του κ.Σουξέ που είναι παλιός και εγνωσμένης αξίας στο χώρο, όλοι οι ηθοποιοί ήταν εξαιρετικοί.Την παράσταση κλέβει κατ’εμε το ζεύγος του γιου της αποθανούσας με τον νεκροθάφτη φίλο – δυο νεα παιδιά που δε τα έχουμε ξανα δε κάπου (τον Δημήτρη Μαμιο τον βλέπουμε σαν Νικόλα σε διαφήμιση που παίζεται τωρα στην τηλεόραση )και είναι εξαιρετικά ταλαντούχα.

Φυσικά η μοναδική κυρία της παράστασης πείθει ότι πρόκειται για την απόλυτη γυναίκα-αράχνη, σε ένα ρόλο που με πολύ υπουλο τρόπο καταδεικνύει την υποκρισία της θρησκείας και του συστήματος συνολικά.Εξίσου υπεροχος ο επιθεωρητής που κουβαλάει όλα τα συνδρομα του “μπάτσου” και ενώ θέλει να επιτελέσει έργο ως αστυνομικός του βγαίνει η πρώτη ιδιότητα και ακολουθεί τον εύκολο δρόμο.

Η σκηνοθεσία γρήγορη και έξυπνη, τα τραγούδια που παίζονται δένουν υπέροχα με την υπόθεση, και μόνη ένσταση μου ο κάπως πιο αργός ρυθμός της δεύτερης πράξης.

Σε γενικές γραμμές είναι μια παράσταση με πολύ καλό εισιτήριο-σε ένα θέατρο που έχει πρόσβαση με πολλά μέσα συγκοινωνίας- που ψυχαγωγεί και παράλληλα προβληματίζει τον θεατή της με τα υποννούμενα που πέφτουν σε όλη την διαρκειά της και τις “ομολογίες” των πρωταγωνιστών της.Ιδανική πρόταση για όλους όσους στηρίζουν και αγαπούν τις καλές δουλειές στο χώρο του θεάτρου.