play_arrow

keyboard_arrow_right

Listeners:

Top listeners:

skip_previous skip_next
00:00 00:00
chevron_left
volume_up
  • play_arrow

    Sin Radio Listen, don't just hear!

ΜΕ ΤΑ ΜΑΤΙΑ ΤΟΥ ΘΕΑΤΗ

Είδαμε την παράσταση ‘Αργοναυτική Εκστρατεία’ στο Christmas Theater

today5 Φεβρουαρίου, 2025

Φόντο
share close

Η ελληνική μυθολογία υπήρξε από τα αγαπημένα μου αναγνώσματα, όταν ήμουν παιδί.

Όχι τόσο από θαυμασμό για τις ηρωικές πράξεις και τα παράτολμα ταξίδια, αλλά γιατί μου έδινε τη δυνατότητα να δημιουργήσω, με τη φαντασία μου, τον κόσμο που αναφέρονταν οι ιστορίες και να αναρωτηθώ κατά πόσο προσέγγιζαν την αλήθεια όσα διάβαζα – κυρίαρχο ερώτημα του τότε, στους γονείς μου, ήταν το εξής: “Πώς εκείνα τα χρόνια υπήρχαν τόσο δυνατοί και φοβεροί άνθρωποι και τώρα δεν έχουμε κανέναν;” (από μικρός στα “δύσκολα” και φυσικά οι δικοί μου δεν είχαν να μου δώσουν κάποια πειστική απάντηση, οπότε συνέχιζα να απορώ και να σκέφτομαι…).

Ταυτόχρονα, οι ταινίες της δεκαετίας του ’60, με τις περιπέτειες των μυθολογικών ηρώων, έγιναν το αγαπημένο μου θέαμα, όποτε προβάλλονταν, και φυσικά οι θεατρικές παραστάσεις με αντίστοιχη θεματολογία, που με πήγαινε η μητέρα μου.

Όταν μεγάλωσα πλέον, άρχισα να αναζητώ τους συμβολισμούς πίσω από τους μύθους και κάπως έτσι εκτίμησα ιδιαιτέρως όσους έπλασαν αυτές τις ιστορίες.

Οι θεατρικές παραστάσεις του είδους είχαν φυσικά εξελιχθεί, σε σχέση με τα παλιότερα χρόνια, με πρωτεργάτιδα την Κάρμεν Ρουγγέρη, και τακτικά έχω παρακολουθήσει ανεβάσματά της, καθώς οι παιδικές αγάπες δεν λησμονιούνται ποτέ!

Κάπως έτσι, με την παρότρυνση και της συντρόφου μου, ο δρόμος μάς έβγαλε στο Christmas Theater για να δούμε την Αργοναυτική Εκστρατεία. Το σκηνικό έξω από την αίθουσα το αναμενόμενο – εκατοντάδες παιδάκια, μαζί με τους γονείς, που προσπαθούσαν μάταια να τους χαλιναγωγήσουν τον ενθουσιασμό και να απαντήσουν σε όσα είχαν απορία (κάποια πράγματα δεν αλλάζουν ποτέ!). Μέσα στο θέατρο, περίπου παρόμοια εικόνα, με συμπλήρωμα τις διαμαρτυρίες των μικρών σε ύψος θεατών ότι δεν βλέπουν καλά, οπότε τα “ενισχυτικά” ύψους, που έχουν προβλεφθεί από τους υπευθύνους, πήγαιναν και έρχονταν, μαζί με τις ερωτήσεις των κηδεμόνων “είμαστε εντάξει τώρα;”, “βλέπεις καλύτερα;” και τα βλέματα ανακούφισης, όταν υπήρχαν θετικές απαντήσεις.

Στο κλείσιμο των φώτων, όλη εκείνη η βουή που δημιουργούσαν οι νεαροί θεατές, χάθηκε! Υποδέχτηκαν με επευφημίες την κυρία Ρουγγέρη, που μας είπε δυο λόγια πριν αρχίσει η παράσταση και μετά σιγή. Είχαν ανυπομονησία να δουν πώς θα παρουσιαστεί ο μύθος του Ιάσονα και της Αργοναυτικής Εκστρατείας.

Το έργο ξεκίνησε με την εξιστόρηση του μύθου του Φρίξου και της Έλλης, τοποθετώντας τη βάση της ιστορίας για το Χρυσόμαλλο Δέρας και πώς βρέθηκε στην Κολχίδα, που θα συναντούσαμε ξανά αργότερα. Μετά είχαν αναφορά στη γέννηση του Ιάσονα και την ιστορία της οικογένειάς του, αλλά και την ανατροφή του από τον Κένταυρο Χείρωνα, μέχρι και την αποκάλυψη του κληρονομικού του δικαιώματος στον θρόνο της Ιωλκού και την αποστολή που του ανέθεσε ο σφεταριστής θείος του, για να αποδείξει την αξία του ως μελλοντικός βασιλιάς.

Από εκεί και μετά, είδαμε την απαρχή της κατασκευής της Αργούς, το κάλεσμα του Ιάσονα στους ήρωες της εποχής, για να τον συνδράμουν στο ταξίδι του, και στη συνέχεια γίναμε θεατές στιγμιοτύπων από το ταξίδι, όπως η συνάντηση με τον Αμύκο στη Βιθυνία, τον Φινέα στη Θράκη και τον βασιλιά Λύκο στη Λήμνο, τη διέλευση από τις Συμπληγάδες Πέτρες.

Κατόπιν, η συνάντηση με τον βασιλιά της Κολχίδας, Αιήτη, οι άθλοι που ζήτησε από τον Ιάσονα, για να κερδίσει το Χρυσόμαλλο Δέρας, και φυσικά η γνωριμία με τη Μήδεια και η υπόσχεσή της να τον βοήθησει να τα καταφέρει, με τον όρο να την πάρει μαζί του, γυρνώντας στην Ελλάδα.

Στο ταξίδι της επιστροφής, οι Αργοναύτες θα υποχρεωθούν να αλλάξουν πορεία, λόγω διαφόρων γεγονότων (που παραλείπονται στην παράσταση) και να διαπλεύσουν τον ποταμό Ίστρο (ο σημερινός Δούναβης) και να καταλήξουν στην Αδριατική και στην Κέρκυρα.

Μετά από αυτό, η παράσταση μας μίλησε για το πέρασμα από το νησί των Σειρήνων, την άφιξη στη Λιβύη, που βρέθηκαν εξαιτίας κακοκαιρίας και αργότερα, καθώς ανέβαιναν προς Ιωλκό, τη στάση τους στην Κρήτη και τη “γνωριμία” με τον μυθικό γίγαντα Τάλω και την προτελευταία στάση τους στην Αίγινα, πριν αποβιβαστούν στην Ιωλκό (από τα υπόλοιπα γεγονότα του μύθου έχει γίνει μόνο ονομαστική αναφορά στη Σκύλλα και τη Χάρυβδη).

Στο τέλος της παράστασης, παρακολουθήσαμε πώς ο βασιλιάς Πελίας επιχείρησε πάλι να μην κρατήσει τον λόγο του και τον τρόπο που κατάφερε η Μήδεια να τον βγάλει από τη μέση, ενώ το κλείσιμο ήταν εντελώς διαφορετικό από την ιστορία που γνωρίζουμε όλοι, με το ζευγάρι να αποφασίζει να αποσυρθεί και να ζήσει στην Κόρινθο, κουρασμένο από όσα πέρασαν και την ίντριγκα του Πελία για τον θρόνο.

Η δράση της παράστασης είναι στημένη υποδειγματικά και είναι πολύ εύκολο να την παρακολουθήσουν κάθε ηλικίας παιδιά, ακόμα κι αυτά που δεν γνωρίζουν καν την ιστορία, αφου όλες οι απαραίτητες πληροφορίες υπάρχουν επί σκηνής.

Η σκηνοθεσία της Κάρμεν Ρουγγέρη είναι εξαιρετική, καθώς χρησιμοποιεί σκηνικές και τεχνολογικές δυνατότητες για να «ζωντανέψει» την ιστορία και ταυτόχρονα πετυχαίνει να διατηρήσει το ενδιαφέρον μικρών και ενήλικων θεατών, με τον ρυθμό της παράστασης, που δεν κάνει σε κανένα σημείο “κοιλιά”.

Συμπαραστάτες της ακόμη μια φορά είναι οι ηθοποιοί – Γιώργος Βούντας, Κώστας Ζωγραφόπουλος, Χάρης Ηλιάδης, Μαρία Καμακάρη, Στέλιος Κεχριώτης, Γιάννης Κορρές, Θοδωρής Λουφόπουλος, Ζωή Ξανθοπούλου, Γιάννης Οικονόμου, Άντεια Ολυμπίου, Κωνσταντίνος Παλαιολόγου, Χαρούλα Παναγοπούλου, Δημήτρης Πάσιος, Λουίζα Πυριόχου, Κωνσταντίνος Σιώζος, Χριστίνα Σταύρου, Γρηγόρης Τουμασάτος – που λειτουργούν σαν μια καλοκουρδισμένη μηχανή και αναπαριστούν πειστικότατα τους ρόλους τους (που δεν περιορίζονται μόνο σε έναν!).

Η ίδια ομάδα τραγουδάει ζωντανά και τα χορικά-τραγούδια του έργου, συνοδεία ποντιακής μουσικής (μιας και η Κολχίδα βρισκόταν στον Εύξεινο Πόντο) που αναπαράγεται από τον ηθοποιό που υποδύεται τον Ορφέα, που παίζει ποντιακή λύρα, ενώ και οι χορογραφίες είναι μια μίξη αρχαιοελληνικών χορών και βεβαίως του πυρρίχιου χορού.

Παιδαγωγικά, βρήκαμε ολόσωστη την προσέγγιση του μύθου, καθώς από το έργο απουσιάζουν όλες οι βίαιες αναφορές και τα όποια γεγονότα δεν είναι εύκολο να επεξεργαστεί το μυαλό των παιδιών – δεν υπάρχει κανένας φόνος από όσους βρίσκουμε στον μύθο ούτε όσα έκανε η Μήδεια για να γλιτώσουν από την καταδίωξη των δικών της (αυτό το κομμάτι παραλείπεται) και η εξαπάτηση του Πελία υπάρχει ως μικρή αναφορά, που αμέσως διαδέχεται μουσική και τραγούδι.

Η ‘Αργοναυτική Εκστρατεία’ στο Christmas Theater μπορεί να χαρακτηριστεί και ως ένα αρχαιοελληνικό-ποντιακό μιούζικαλ, που ψυχαγωγεί και ταυτόχρονα οπτικοποιεί για τα παιδιά (και οχι μόνο) μια αγαπημένη ηρωική μυθολογική ιστορία, με σεβασμό στην παράδοση, που έρχεται και συνδέεται με την ιστορία του Ελληνισμού του Πόντου (παρότι δεν έχουν χρονολογική ταύτιση). Διαθέτει ροή, χιούμορ και, παρακολουθώντας τη, νιώσαμε ότι ήμασταν μέρος ενός πραγματικά επικού ταξιδιού. Σίγουρα τα παιδιά θα τη λατρέψουν, ενώ και ενήλικοι συνοδοί τους θα τη διασκεδάσουν, καθώς θα τους ταξιδέψει σε παλιές ανέμελες μέρες!

Υ.Γ. Στο τέλος της παράστασης, ως είθισται, το κοινό ψήφισε για την επόμενη αρχαιοελληνική παραγωγή που θα ανέβει, την επόμενη σεζόν, από την ομάδα της κυρίας Ρουγγέρη και αποφάσισε ότι θα ήθελε να δει επί σκηνής τη ‘Θεογονία’ του Ησιόδου, με τη συνοδεία μουσικής από τα μικρασιατικά παράλια (τόπος καταγωγής του ποιητή). Κι εμείς αυτό αισιοδοξούσαμε να ψηφιστεί, καθώς είναι μια πολύ ωραία ιστορία, που πότε μέχρι σήμερα δεν έχουμε δει στο θέατρο!

Περισσότερα εδώ.

Θοδωρής Κ., Φεβρουάριος 2025

Written by: Sin Radio

Sin Radio