Απολαύσαμε τους Queen Tribute Band – Majesty στο CT Garden Festival
Nα δηλώσω εξαρχής λάτρης των tribute συγκροτημάτων και μουσικών, και των παραστάσεων που προσφέρουν, ειδικά αυτών που αφορούν σε μπάντες ή καλλιτέχνες που δεν βρίσκονται εν ζωή ή ενεργοί πια.
Είχα τη μεγάλη χαρα να παρακολουθήσω διαφόρα αντίστοιχα acts στο πρόσφατο παρελθόν και πάντα έφευγα πολύ χαρούμενος και ευχαριστημένος από την επιλογή να περάσω εκεί τη βραδιά μου.
Κάτι αντίστοιχο έζησα και τη νύχτα της 16ης Ιουλίου, όταν βρεθήκαμε στο Γαλάτσι (πρώτη επίσκεψη στον κήπο για φέτος) για τους Majesty Queen.
Για την ιστορία, να πούμε πως είναι μια βρετανική μπάντα, που, όπως διαπιστώνει κανείς από το όνομα, παίζει κομμάτια των Queen και περιοδεύει ανά την Ευρώπη – στα μέρη μας ήταν η 4η επίσκεψή τους, κάτι που δείχνει το πόσο τους αγαπά το ελληνικό κοινό!
Πολλή ζέστη και το βράδυ στην πόλη, οπότε, η σκέψη να πάμε λίγο αργότερα από συνήθως, αποδείχτηκε καλή, καθώς υπήρχε κόσμος στον χώρο, αλλά όχι η αναμενομενη κοσμοπλημμύρα, που συνέβη λίγο πριν αρχίσει η συναυλία.
Γνωρίζω τους Queen, έχουμε στη δισκοθήκη μας κάποια albums τους, δεν είμαι φανατικός θαυμαστής τους, όμως παραδέχομαι πως έφεραν στη ροκ μουσική μια ανανέωση και πολλές φρέσκες ιδέες, παραμένοντας σταθεροί στο “βρετανικό” χαρακτήρα της μουσικής τους, όλα τα χρόνια της καριέρας τους και προσαρμοζόμενοι κάθε εποχή, σε αυτό που έψαχνε το κοινό, καταφέρνοντας να ακούγονται ευχάριστα.
Αγαπημένοι δίσκοι The Game (1980), The Works (1984), A Kind of Magic (1986), The Miracle (1989 – αναζητήστε την υπέροχη deluxe edition που κυκλοφόρησε πέρσι) και Innuendo (1991) – γνωρίζω καλά την 80s περιόδό τους και από τις παλιότερες κυκλοφορίες ξεχωρίζω μόνο κάποια σποραδικά κομμάτια.
Οι Majesty Queen αποτελούνται από τους Rob Lea (φωνή-πιάνο), Peter Southern (κιθάρα), Chris Holland (μπάσο) και James Campion (ντραμς), που αναλαμβάνουν επί σκηνής να γίνουν οι αντίστοιχοι Freddie Mercury, Brian May, John Deacon και Roger Taylor. Αισθητικά, η εικόνα τους παραπέμπει στους Queen της διετίας 1984-1986, όσον αφορά στη σκηνική τους παρουσία και μουσικά αποδίδουν το setlist κάθε παράστασης, βασισμένοι σε εμβληματικές live εκτελέσεις κάθε τραγουδιού (δεν ακούς δηλαδή μια εκτέλση που θυμίζει studio).
Δέκα λεπτά μετα την ώρα που είχε οριστεί ως έναρξη, τα φώτα έκλεισαν και η μπάντα ανέβηκε στη σκηνή, ξεκινώντας το “ζεσταμα”, και γι’αυτούς και για το κοινό, με μια επιλογή από We Will Rock You – Tie Tour Mother Down – Bohemian Rapsody/Killer Queen/Bicycle Race (Meddley).
Eυχαριστίες από τον Rob Lea για όλους εμάς που αψηφήσαμε τη ζέστη και βρισκόμασταν εκεί, υποσχέσεις για μια φοβερή συναυλία με αγαπημένα κομμάτια των Queen και συνέχεια με Keep Yourself Alive, με μια μίνι επίδειξη από τον James Campion (φανταστικός drummer με πολύ καλή τεχνική) και τον Peter Southern.
Το ετερόκλιτο κοινό που, για ακόμη μια φορά μας εξέπληξε θετικά, καθώς έβλεπες από teenagers, 30άρηδες, 40+ (δηλαδή συνομήλικους) και αρκετά μεγαλύτερους, που σίγουρα είχαν ζήσει τη μπάντα από τα ξεκινήματά της, ήταν ιδιαίτερα θερμό και έδινε πολλή ενέργεια στη μπάντα.
Ο Rob, ομιλητικότατος και ευγενής, μας ενημέρωσε πως ήταν η στιγμή για κάτι που όλοι αγαπάμε πάρα πολύ και ζήτησε τη συμμετοχή μας – Another One Bites The Dust και χαμούλης από κάτω. Αμέσως μετά μας σύστησε τους μουσικούς που αποτελούν τη μπάντα, αναφέροντας πως είναι τιμή τους που “ενσαρκώνουν” τους original Queen και μετά μας “κατέβασε” λίγο με το Who Wants To Live Forever, σε μια εκπληκτική εκτέλεση, με τον ίδιο στο πιάνο (το λατρεύω αυτό το τραγούδι). Fat Bottomed Girls και Somebody To Love, τα δύο τελευταία κομμάτια για το πρώτο μέρος, καθώς έπρεπε να πάνε να δροσιστούν λίγο και να πάρουν μερικές ανάσες. Φεύγοντας, ο Rob ζήτησε από τον κόσμο να δώσουν τραγούδια που θέλουν να ακούσουν αργότερα, στα social του συγκροτήματος- τι φάση σκεφτήκαμε, καθώς δεν είχαμε ξαναδεί κάτι τέτοιο.
Στα ηχεία ακούμε Princes Of The Universe και με το αγόρι του ζευγαριού, που μοιραζόμασταν το τραπέζι, λέμε ταυτόχρονα “λες;”.
Δεν είπαμε, γιατί ξεκίνησαν με I Want It All, που δεν χάλασε αντικειμενικά κανέναν, συνέχισαν με Don’t Stop Me Now, Radio Ga Ga (το καταλάβαμε από την εισαγωγή του μπάσου στα δύο δευτερόλεπτα – άλλος πανικούλης εδώ, το τράβηξε και live video o Rob) και Crazy Little Thing Called Love.
Λίγη ψιλοκουβεντούλα για τις απαραίτητες ανάσες της μπάντας από τον τραγουδιστή και I Want To Break Free, με αρκετούς να έχουν “μετακομίσει” μπροστά στη σκηνη και να χορεύουν, We Will Rock You (το μισό και βάλε, πρέπει να το τραγουδήσαμε εμείς!), ένα πολύ ωραιο αφιέρωμα στις απαρχές του ροκ, με Jailhouse Rock / Great Balls Of Fire και κλείσιμο με We Are The Champions (συνοδεία φυσικά όλων ημών).
Αποχώρηση (προσωρινή εννοείται) και επιστροφή με τη μπάντα να μας υπενθυμίζει ότι ζήτησαν τι θέλουμε να μας πουν σε αυτό το τρίτο μέρος και πως αυτά θα μας έπαιζαν (σταυρώνω δάκτυλα και παρακαλάω για κλείσιμο με Show Must Go On).
Αρχή με Under Pressure, συνέχεια με Hammer To Fall (το ζήτησε μια κοπέλα που μου διέφυγε το όνομα), Good Old-Fashioned Lover Boy (από δύο αγόρια, όπως πληροφορήθηκαμε), Love Of My Life (με κιθάρα μόνο, σε συγκλονιστική perfomance), Bohemian Rapsody (ολόκληρο στη live εκδοχή του και φυσικά ο υπέρτατος ενθουσιασμός από κάτω) και μας αποχαιρέτησαν μέχρι την επόμενη φορά με These Are The Days Of Our Lives.
Μεγάλη υπόκλιση και τελευταίες ευχαριστίες, με τον Rob να μας ζητάει να σηκώσουμε χέρια και να κάνουμε φασαρία για να τραβήξει μια φωτογραφία για τα social media τους, ώστε να δει όλος ο κόσμος πόσο υπέροχη ήταν η βραδιά για όλους, μπάντα και θεατές.
Χαιρετούρες με την συντροφιά μας και κοινή διαπίστωση πως περάσαμε ανέλπιστα καλά! 20 λεπτά αργότερα, με το κορίτσι στον καναπέ του σπιτιού και με τη δροσιά του κλιματιστικού, συζητούσαμε ποιο είναι το πρώτο κομμάτι που ακούσαμε μικροί από τους Queen και ήταν η αφορμή να ασχοληθούμε (I Want To Break Free, το κορίτσι μου – Under Pressure, εγώ) και κάναμε έναν μικρό απολογισμό:
– Φοβερή απόδοση των μουσικών, με εξαίρεση την κιθάρα, που κάποιες φορές δεν την ακούγαμε σωστά (ίσως έφταιγε πως ο Peter Southern είχε τρελαθεί από τη ζέστη, που γινόταν χειρότερη λόγω της Brian May περούκας που φόραγε, κάτι που μας το σχολίασε χαριτολογώντας στο live, λέγοντας πως ο James μάλλον έκανε καλά που δεν φόρεσε τη δική του!)
– Υπέροχος Rob Lea, αρκετά κοντά φωνητικά στον Freddie Mercury, αν και ανησυχήσαμε λίγο στην αρχή, καθώς στα δύο πρώτα κομμάτια ήταν λίγο εκτός τόνου, αλλά μετά “πήρε” μπροστά και έδωσε πόνο!
– Ωραίο setlist, κάλυψε όλα τα γούστα και πολλές περιόδους (συγχωρεμένοι που δεν έπαιξαν αυτά που ήθελα, π.χ. A Kind Of Magic, Οne Vision, Headlong) και σίγουρα ικανοποίησε την πλειοψηφία του κοινού.
Καταλήξαμε στο συμπέρασμα ότι καλώς τελικά αψηφήσαμε τη ζέστη και πήγαμε, καθώς γνωρίσαμε-ακούσαμε ακόμη μια Tribute Band, περάσαμε αρκετά όμορφα, τραγουδήσαμε με την καρδιά μας και συνολικά αποφορτιστήκαμε από μια ιδιαίτερα γεμάτη μέρα που είχε προηγηθεί. Συμφωνήσαμε να το πούμε σε όλους όσους γνωρίζουμε και να τους παροτρύνουμε, την επόμενη φορα που θα μας επισκεφθούν οι Majesty Queen, είτε γνωρίζουν τα πάντα είτε ορισμένα (καλή ώρα όπως εμείς), από τους Queen, να πάνε γιατί εγγυημένα θα περάσουν τέλεια!
Playlist (με τίτλο album και έτος κυκλοφορίας)
We Will Rock You (News Of The World, 1977)
Tie Your Mother Down (A Day At The Races, 1976)
Bohemian Rapsody (A Night At The Opera, 1975)
Killer Queen (Sheer Heart Attack, 1974)
Bicycle Race (Jazz, 1978)
Keep Yourself Alive (Queen, 1973)
Another One Bites The Dust (The Game, 1980)
Who Wants To Live Forever (A Kind Of Magic, 1986)
Fat Bottomed Girls (Jazz, 1978)
Somebody To Love (A Day At The Races, 1976)
I Want It All (The Miracle, 1989)
Don’t Stop Me Now (Jazz, 1978)
Radio Ga Ga (The Works, 1984)
Crazy Little Thing Called Love (The Game, 1980)
I Want To Break Free (The Works, 1984)
We Will Rock You (News Of The World, 1977)
Jailhouse Rock (Jailhouse Rock/Elvis Presley, 1957)
Great Balls Of Fire (Single/Jerry Lee Lewis, 1957)
We Are The Champions (News of the World, 1977)
Under Pressure (Hot Space, 1982)
Hammer To Fall (The Works, 1984)
Good Old-Fashioned Lover Boy (A Day At The Races, 1976)
Love Of My Life (A Night At The Opera, 1975)
Bohemian Rapsody (A Night At The Opera, 1975)
Those Are The Days Of Our Lives (Innuendo, 1991)
Περισσότερα εδώ. Πηγή φωτογραφίας εδώ.
Θοδωρής Κ., Ιούλιος 2024
