2 βράδια στο Κηποθέατρο Παπάγου
Την περιοχή του Παπαγού τη γνωρίζω ελάχιστα – η μόνη μου επαφή, μέχρι πριν λίγο καιρό, ήταν η περίοδος που έδωσα εξετάσεις για το δίπλωμα οδήγησης στους δρόμους της περιοχής. Έτσι, όταν θέλησα να πάω την πρώτη φορά, επιστρατεύτηκαν τα Google maps στο κινητό και, για πολύ καλή μας τύχη, προφτάσαμε στο παρά ένα την παράσταση. Τη δεύτερη φορά, πιο γνώστες των συνθηκών και της διαδρομής, βρεθήκαμε – νωρίτερα αυτή τη φορά – σε ένα σχεδόν κατάμεστο θέατρο.
Πάμε να μιλήσουμε γι’αυτές τις 2 εμπειρίες…
Α) Αμάρτησα για το παιδί σου (23/06/2015)
Η εν λόγω παράσταση είχε τη δική της “αμαρτωλή” ιστορία τον περασμένο χειμώνα. Το ραδιόφωνό μας ήταν ένας εκ των χορηγών επικοινωνίας της, αλλά εξαιτίας μιας σειράς απίστευτων συμπτώσεων και γεγονότων (που αν τα έβλεπες στο πανί, θα έλεγες πόσο τρελή φαντασία έχει ο σεναριογράφος), δεν πληροφορηθήκαμε ποτέ αυτό το γεγονός – το μάθαμε όταν μας ενημέρωσαν ότι θα είμαστε στην ομάδα των χορηγών της καλοκαιρινής περιοδείας!
Το καλύτερο όλων είναι πως όταν περνούσα έξω από το θέατρο Κιβωτός, που φιλοξενήθηκε η εν λόγω παράσταση, και έβλεπα την κοσμοσυρροή, έλεγα “ούτε λεφτά να μοίραζαν… μα τέτοια επιτυχία, αυτή η παράσταση!”
Οι όποιες απορίες μου λύθηκαν εκείνη την Τρίτη του Ιουνίου, σε μια ιδιαίτερη χρονική περίοδο, με τις τράπεζες κλειστές – τα capital controls, τα 60 ευρώ την ημέρα και όλη την αβεβαιότητα του κόσμου. Δύσκολος καιρός για βραδινές θεατρικές εξόδους και έτσι δικαιολόγησα την όχι μεγάλη προσέλευση κοινού.
Στα της παράστασης καθαυτής: Mια κωμωδία από τη Μεγάλη Βρετανία προσαρμόζεται στην ελληνική πραγματικότητα και οι ήρωές της μου θύμισαν πρόσωπα είτε του σογιού είτε φιλικά – επιτυχία λοιπόν να σε κάνει να νιώσεις ότι οι πρωταγωνιστές σού είναι οικείοι. Μια απλή υιοθεσία ενός μωρού από ένα άτεκνο ζευγάρι, θα εξελιχθεί μέσα από ένα γαιτάνακι παρεξηγήσεων και ανθρώπων που απλά θα βρεθούν εκεί… κατά λάθος, σε οδύσσεια μέχρι να επέλθει το ευτυχές τέλος.
Καλοκουρδισμένη παράσταση με τους Καλυβάτση – Βισκαδουράκη, αεικινητούς, να δίνουν το ρυθμό και τον κ. Μάρκο Λεζέ να χρωματίζει με το ρόλο του την παράσταση, τα σημεία μου που αφορούν ως προς τους ηθοποιούς. Ο υπόλοιπος θίασος, αρκετά καλός, αλλά σαφώς σε πιο χαμηλούς ρυθμούς απο τους προαναφερθέντες. Σκηνικά λειτουργικά, μουσική, αυτή που χρειαζόταν για την παράσταση, και σαφέστατα πολύ καλό στήσιμο από το σκηνοθέτη που πήρε το 100% από τους ηθοποιούς του. Πέρασα ένα πολύ ευχάριστο βράδυ και αντιλήφθηκα πως η χειμερινή επιτυχία μόνο τυχαία δεν ήταν. Κρίμα που οι οικονομικές συγκυρίες της στιγμής ανάγκασαν την παραγωγή να ακυρώσει την περιόδεια του καλοκαιριού και χάθηκαν μεροκάματα για όσους δούλευαν για την παράσταση κι ο κόσμος εκτός Αθηνών δεν μπόρεσε να δει μια πολύ καλή κωμωδία.
Περισσότερα για την παράσταση εδώ.
Β) Έλλη Πασπαλά – Vassilikos “PLAY” (10/07/2015)
Μου είχαν πει αρκετοί φίλοι για τη μουσική παράσταση των 2 σπουδαίων ερμηνευτών, από την άνοιξη, που πρωτοπαρουσιάστηκε σε μουσικές σκηνές της πόλης. Δεν είχαμε ξαναδεί κανέναν από τους 2 ζωντανά, οπότε ήταν μια καλή ευκαιρία αυτή η συναυλία. Η πρώτη εικόνα, όταν φθάσαμε, ήταν ένα σχεδόν γεμάτο θέατρο, περίπου 40 λεπτά πριν την έναρξη. Μέχρι την έναρξη υπήρχαν ελάχιστα κενά καθίσματα, πράγμα που σχολιάσαν κι οι 2 καλλιτέχνες, ευχαριστώντας παράλληλα το κοινό που επέλεξε το πρόγραμμά τους σε μια αρκετά δυσχερή οικονομική συγκυρία.
Πρόγραμμα – έκπληξη για μας, με το 70% σχεδόν να αποτελείται από αγγλόφωνα τραγούδια και επιλογές από Joni Mitchel, Van Morrison, Bob Dylan, Raining Pleasure – φυσικά – (και άλλους που δε θυμάμαι). Στο ελληνικό μέρος, αρκετές επιλογές από Χατζιδάκι (μάλλον ξέρω περισσότερα για το έργο του απ’ ό,τι πίστευα), Τσιτσάνη (!), Καλατζόπουλο και Αττικ – ναι ακούσαμε το “Ζητάτε να σας πω” από τον Vassilikos, ένα τραγούδι σχεδόν 90 ετών σε μια νέα εκδοχή.
Το ύφος της συναυλίας θα μπορούσα εύκολα να το ταυτοποιήσω ως jazz-fusion, μιας κι η συμμετοχή των David Lynch και Τάκη Φαραζή μαζί με τους δύο ερμηνευτές, έδινε την εικόνα ενός κουαρτέτου του είδους. Μοναδική ένστασή μου ήταν πως αυτός ο ήχος δεν ταίριαζε σε όλα τα τραγούδια που είχαν επιλέξει για το πρόγραμμα, καθώς, σε κάποιες δημιουργίες, οι πειραματισμοί είναι δύσκολο να κριθούν ως επιτυχημένοι.
Συνολικά το καταδιασκεδάσαμε, ακούσαμε αγαπημένα τραγούδια και διαπιστώσαμε πόσο εξαιρετικοί είναι οι 2 καλλιτέχνες στις ζωντανές εμφανίσεις τους.
Υ.Γ. Λυπήθηκα που δεν είχα μαζί ένα πακέτο λουκούμια, να το κεράσω στην κοπέλα πίσω μας, που ζήταγε ως encore το “Σ’ αγαπώ” από την ‘Ελλη Πασπαλα, για να ‘φάει’ την απογοήτευση του “I got you (babe)” των Sonny & Cher – τι μουρμούρα ακούσαμε μαζί με το τραγούδι δεν μπορεί ανθρώπου νους να συλλάβει!
Περισσότερα γι’ αυτήν τη συνάντηση εδώ.
Συνολικά, το θεατράκι στο Δήμο Παπάγου μας άφησε πολύ όμορφες εντυπώσεις και μπήκε στην ατζέντα των χώρων που θα διαλέγουμε τα καλοκαίρια για αποδράσεις εντός της πόλης – αν δεν το γνωρίζετε κι εσείς, φροντίστε σε πρώτη ευκαιρία να το ανακαλύψετε!
