Είδαμε την παράσταση ‘Chicago’ στο Θέατρο Αγγέλων Βήμα

Το φημισμένο θεατρικό musical και αργότερα ταινία, «Chicago», βασίζεται στο ομώνυμο έργο της Αμερικανίδας θεατρικής συγγραφέως, σεναριογράφου και δημοσιογράφου, Maurine Dallas Watkins (1896-1969).

Η Watkins, ως δημοσιογράφος της Chicago Tribune, εκλήθη να καλύψει, στις αρχές της δεκαετίας του 1924, το επίκαιρο θέμα των ανθρωποκτονιών της εποχής. Ένα θέμα ιδιαίτερης σημασίας, μιας και όλες αυτές οι δολοφονίες είχαν διαπραχθεί από γυναίκες, οι οποίες είχαν σκοτώσει είτε τον σύζυγο είτε τον εραστή τους. Αυτές δε οι υποθέσεις εκδικάστηκαν στην εποχή της τζαζ, όπου μεταβάλλονταν οι απόψεις για τις γυναίκες, σε δικαστήρια που υπήρχαν μόνο άνδρες ένορκοι, οι οποίοι συχνά αθώωναν και δεν έστελναν στην αγχόνη τις προβεβλημένες, από τον τύπο, γυναίκες. Αποτελούσε κάτι σαν παράδοση ότι οι ελκυστικές γυναίκες δεν γίνεται να καταδικαστούν.

Αυτή η εμπειρία έδωσε στη Watkins το υλικό για να γράψει το θεατρικό έργο «Chicago», περιγράφοντας την όλη κατάσταση, με στόχο να αναδειχτεί ο κυνισμός των media και οι αδικίες του δικονομικού συστήματος.

Το «Chicago», αρχικά, ανέβηκε, το 1926, στο Broadway, για 172 παραστάσεις, ενώ αρκετά αργότερα, τη δεκαετία του 1960, ο Bob Fosse, προσπάθησε επανειλημμένα να αγοράσει τα πνευματικά δικαιώματα, όμως η Watkins αρνιόταν συστηματικά. Μόνο μετά τον θάνατό της οι Fryer, Verdon και Fosse, κατάφεραν να τα αποκτήσουν και να γράψουν το σενάριο για το φημισμένο musical, το οποίο ανεβαίνει το 1975. Με τον ομώνυμο τίτλο, το «Chicago» κάνει πρεμιέρα, ως ταινία αυτή τη φορά, το 2002, και βραβεύεται με 6 βραβεία Oscar και με 3 Χρυσές Σφαίρες, ενώ στην πορεία του ανά τον κόσμο, ως θεατρικό musical, έχει κερδίσει 6 βραβεία Tony, 2 βραβεία Olivier, 5 βραβεία Drama Desk Awards, αλλά και το βραβείο Grammy για το καλύτερο Musical Album το 1998.

∞

Η απασχολούμενη με τα οικιακά, Roxie, ετών 23, κατηγορείται για τη δολοφονία του εραστή της. Η Velma, χορεύτρια σε καμπαρέ, σκοτώνει τον εραστή και την αδελφή της, όταν τους έπιασε να κάνουν έρωτα. Η Roxie και η Velma γνωρίζονται στη φυλακή και ανταγωνίζονται για το ποια θα αποκτήσει τη μεγαλύτερη φήμη, μιας και είναι ο μόνος τρόπος να γλυτώσουν τον απαγχονισμό.

Ο δικηγόρος Billy Flynn, είναι ακριβώς ό,τι χρειάζονται. Άνθρωπος χωρίς αναστολές, χρησιμοποιεί νομικίστικα τερτίπια, δολοφονεί χαρακτήρες, παρακάμπτει διαδικασίες και, μαζί με τη στήριξη του Τύπου και φωτογράφων, δημιουργεί εφήμερες περσόνες, αρεστές στο κοινό.

Η Roxie και η Velma, με όπλα την ομορφιά και τσαχπινιά τους, θα προσπαθήσουν να γίνουν οι πιο όμορφες και φημισμένες φόνισσες του Σικάγο, ενόσω ο ακριβοπληρωμένος δικηγόρος δημιουργεί συγκινητικές ιστορίες για το αδηφάγο κοινό, οι δημοσιογράφοι «στήνουν» τα ρεπορτάζ, οι ωραιοπαθείς φυλακισμένες κάνουν διαγωνισμό ποια είναι πιο δημοφιλής και οι εφημερίδες κάνουν διαγωνισμό για το καλύτερο γράμμα υποστήριξης στις κρατούμενες, το οποίο κερδίζει 10$. Και κάπου μεταξύ δικηγόρου, δημοσιογράφων, φωτογράφων, και η Mama Morton, η πατρόνα της φυλακής, η οποία διευκολύνει, έναντι αμοιβής φυσικά, τον Τύπο, για να δημιουργηθούν οι κατάλληλες συνθήκες, ώστε οι δύο φυλακισμένες να γίνουν σταρ.

Με διαφορά λίγων μόλις ημερών, τα δικαστήρια αθωώνουν και τις δύο γυναίκες.

∞

Στο Θέατρο Αγγέλων Βήμα, η Μαργαρίτα Δαλαμάγκα-Καλογήρου παίρνει το αρχικό κείμενο και χωρίς να παραλείψει κάτι, το αποδίδει, το σκηνοθετεί και ανεβάζει μια παράσταση αξιώσεων.

Έχοντας συνοδοιπόρους σε αυτό της το εγχείρημα, τη Νατάσσα Μπρουζιώτη, στην επιμέλεια κίνησης, και τον Γιώργο Αγιαννίτη, στον σχεδιασμό των φωτισμών, δημιουργείται μια παράσταση, μέσω της οποίας ο θεατής αντιλαμβάνεται πλήρως την εποχή, την προσφιλή τακτική των ενόρκων, των δικηγόρων και του Τύπου.

Με ένα μπουκέτο ταλαντούχων και πολλά υποσχόμενων νέων ηθοποιών (Γωγώ Βογάσαρη, Στέφανη Ιωάννου, Μαριλένα Καβάζη, Μάιρα Κατσαρού, Ελένη Κερολάρη, Γιώργος Κοντογιάννης, Γιώργος Κοσσυβάκης, Κωνσταντίνος Πλιάτσιος, Μέμος Ρούσσος, Βασίλης Σαμαριτάκης, Νίκος Στεργιώτης, Λίλη Τέγου), η παράσταση δημιουργεί ποικίλα συναισθήματα, μιας και οι συνειρμοί με τη σημερινή δική μας πραγματικότητα είναι αναπόφευκτοι.

Σημειώνουμε, επίσης, ότι πολύ μας άρεσαν το κοστούμια των ηθοποιών, όπου πάνω σε όλα, με διαφορετικό τρόπο, απεικονίζονταν, συμβολικά, η αμερικάνικη σημαία.

∞

Μια παράσταση, όπου υποβόσκει το κωμικό στοιχείο, ο σατιρικός λόγος, όλη της η πλοκή προσομοιάζει με τωρινές γνωστές δικαστικές υποθέσεις, ενώ η δίψα για φήμη, έστω και μέσα από ένα στρεβλό πρίσμα, το ψέμα, η ίντριγκα και οι φόνοι, κυριαρχούν. Μια παράσταση που την απολαύσαμε!

Περισσότερα εδώ.

Έλενα Χατζοπούλου, Φεβρουάριος 2024