Eίδαμε την παράσταση “Ακόμα πιο δύσκολα τα πράματα”

Η αλήθεια είναι ότι δε γελάω εύκολα. Μου αρέσει αυτός που θα με κάνει να γελάσω, να μου το βγάλει φυσικά και όχι να το “τραβήξει” με κάτι ακραίο που ενστικτωδώς θα μου προκαλέσει αντίδραση γέλωτα.

Κάπως έτσι σκεπτόμενος ξεκίνησα μια Παρασκευή βράδυ, για το Γκάζι να δω την παράσταση “Ακόμα πιο δύσκολα τα πράματα”. Stand up comedy έλεγαν οι πληροφορίες μου και είχα το φρένο μου για αυτό που θα δω γιατί κακά τα ψέμματα σαν τους Αμερικάνους στο είδος δεν υπάρχουν άλλοι – όχι πως οι δικοί μας στερούνται ευφυίας ή ταλέντου ή σπουδών, απλώς εκεί το είδος υπάρχει πολλά χρόνια και το έχουν αναγάγει σε επιστήμη.

Θέατρο Εν Αθήναις, με ψιλόβροχο και αρκετή κίνηση στην περιοχή(ευτυχώς που γνωρίζω απο παλιά τις καβάτζες και παρκάραμε αμέσως), τα γνωστά ευγενικά παιδιά στην είσοδο και το μπαρ, νεαρόκοσμος κυριώς και καθόμαστε στις ίδιες, συμπτωματικά, θέσεις με την προηγούμενη επισκεψή μας(ευτυχώς χωρίς περίεργους διπλανούς).

Στην προγραμματισμένη ώρα σβήνουν τα φώτα, και βγαίνει ο Γιώργος Χατζηπαύλου, μες το χαμόγελο να μας καλησπερίσει και τον παρατηρώ ότι ψάχνει στο κοινο το υποψήφιο “θύμα” που θα παίξει τη γάτα με το ποντίκι κάποια στιγμή.Στην πρώτη σειρά κάθεται ενα νεο ζευγάρι, υπερβολικά εκδηλωτική η κοπέλα και ο στόχος μόλις έχει εντοπιστει…

Περιττό να σας πω ότι στο πρώτο μέρος της παράστασης έκλαψα απο το γέλιο, όχι τόσο απο τα αστεια του κειμένου, αλλά απο την προσαρμογή που έκανε ο perfomer στον διάλογο με την εκδηλωτική νεαρά(ηταν και ομιλητικότατη -σαν γυναίκα που σέβεται τον εαυτό της, ενω παράλληλα είχε ενθουσιαστεί που απο απλή θεατής έγινε το προσωπο της βραδιάς- στα κειμενά του. Είχα και την αλλεργία και φοβόμουνα ότι θα μου κάνει κανένα ξεσπασμα και θα βγω απο την αίθουσα σαν βάτραχος , αλλά το γλίτωσα! Η κοπέλα απλά ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ, αναρωτιόμουνα 2 μέρες μετά αν ήταν δικός του άνθρωπος γιατί ηταν πολύ έξω απο την μέση νόρμα όλο αυτο(μετά μου εξήγησε και το δικό μου κορίτσι ότι ο καλός θεούλης έχει φτιάξει κι αυτά τα πλάσματα για να γίνεται πιο ενδιαφέρουσα η δουλειά των stand up κωμικών και να αποκτάει άλλο χρώμα η ζωή – να είναι καλά το κοριτσάκι που απογείωσε την παράσταση κι αν την χώρισε λίγες μέρες μετά ο συνοδός της να ζητήσει τα ρέστα απο τον κυριο Χατζηπαύλου).

Στο δεύτερο μέρος τα πράματα κυλίσαν πιο χαλαρά, τα κείμενα ήταν λιγότερο δυνατά(αλλά οταν έχει φάει την καταιγίδα την ερήμου πριν, τι να αντιληφθείς απο μια δυνατη βροχή) και η παράσταση έκλεισε πολύ όμορφα και γλυκά , χωρίς να μας ενοχλήσει τίποτα απολύτως το διωρο που προηγήθηκε.Με έμπνευση το θεματάκι “άνδρες-γυναίκες” που έχει πολύ ψωμί, στήθηκε μια αξιολογοτάτη δουλειά παρατηρώντας τα πράματα απο την οπτική του άνδρα, με διάθεση αρκετα χιουμοριστική, που όλα όσα ακούς και αποκρυσταλώνεις την επόμενη είναι απολύτως αληθινά. Θα ήθελα κάποια στιγμή να δω κάτι αντίστοιχο με μια γυναίκα κωμικό και να παρουσιάζεται η γυναικεία πλευρά(θα έχει η συγγραφέας το θάρρος να παραδεχτεί όλα τα στραβά του φύλου της;ο Χατζηπαύλου όχι μόνο τα παραδέχεται αλλά και τα μαστιγώνει ανελέητα).

Σίγουρα προτείνεται σαν παράσταση και θα περάσατε πολύ καλά – μετά αν δεν ρίχνει κατακλυσμό(οπως οταν φύγαμε εμείς και μας χάλασε την διάθεση), το Γκάζι προσφέρει πάρα πολλές λύσεις για  την συνέχεια της βραδυάς.