Χρήστος Θηβαίος & Mr. Highway Band
H πρόσκληση για το live Χρήστος Θηβαίος & Mr. Highway Band ήρθε στο άσχετο απο πολύ καλό φίλο που επέμενε να τον συνοδεύσουμε και να ζήσουμε αυτήν την εμπερία.
Η αλήθεια είναι ότι δεν “ψηνόμουνα” να παω αλλά επειδή είχα φρικάρει κλεισμένος σπίτι τόσο καιρό, είπα να ρίξω την ζαριά κι ότι βγει.
Για να μην βρεθώ αδιάβαστος έψαξα και διάβασα 2 πράματακια γι’αυτην την συνεργασία – όλοι μιλούσαν με τα καλύτερα λόγια.
“‘Η μεγάλο σοι έχουν αυτοί ή οι ίδιοι έχουν κάνει 100 λογαριασμούς και αποθεώνουν τους εαυτούς ή όντως είναι αλήθεια όσα λένε και ευτχώς που είπα ναι”, σκεφτόμουνα το απόγευμα την μέρας εκείνης.
Πήγαμε στο χώρο σχετικά νωρίς για να βρούμε την καλύτερη θέση(να φυσάει λίγο και να βλέπουμε-ακούμε τέλεια) και πέσαμε πάνω στο soundcheck.
Mουσικός δεν είμαι αλλά η αρχική εντύπωση απο τις δοκιμές ήταν άκρως ενθαρυντική για την συνέχεια.
Οφείλω να παραδεχτώ ότι τον τελευταίο καιρό οι ηχολήπτες που συνεργάζονται με διάφορους καλλιτέχνες που παίζουν σε ανοιχτούς χώρους έχουν κάνει πολύ προοδο και το αποτέλεσμα είναι τις περισσότερες φορές άκρως ικανοποιητικό.
Αυτό που δεν έχουμε ακόμα καταφέρει είναι τηρούμε το πρόγραμμα στην ώρα εμφάνισης, αλλα ας μην τα θέλουμε κι όλα δικά μας.
Με μια καθυστερηση του τέταρτου, βγήκαν στην σκηνή η μπάντα, ο Χ.Θηβαίος και ένας πληκτράς που τους συνοδεύει στις εμφανίσεις τους.
Με κέρδισε η κουβέντα του Θηβαίου “Είμαστε οι Mr. Highway Band” – μεγάλη μαγκιά να γίνεσαι ο Χρήστος και να θέτεις εαυτόν κάτω απο το όνομα μιας μπάντας με 2 ετη ζωης.
Ξεκίνημα με Μικρούτσικο-Τριπολίτη (Μπλούζ) και συνέχεια με τραγούδια απο τις πιο πρόσφατες δουλειές του Χρήστου.
Στην συνέχεια την σκυτάλη πήρε η μπάντα που μας έπαιξε 5 κομμάτια απο το E.P που έχουν κυκλοφορήσει, με τον ήχο τους να είναι ένα περίεργο αλλά άκρως ενδιαφέρον μείγμα blues-country-hard rock.
Eρμηνευτικά ο τραγουδιστής τους έχει επηρρεαστεί απο Νick Cave ,Jim Morrison & Johnny Cash(ο τελευταίος είναι σαφέστατα η πιο μεγάλη επιρροή του).
Επιστροφή Χρήστου και καταιγισμός απο όλα τα “κλασσικά κι αγαπημένα” – Αγάπη,Μικρή πατρίδα,Παλιός στρατιώτης(υπέροχη ροκ διασκευή ενός ζειμπέκικου κομματιού), Βροχή μου- και όλοι να σιγοψιθυρίζουμε συνεπαρμένη απο τους ήχους και το συναίσθημα.
Αλλαγή σκηνικού και ξένο ρεπερτόριο με “You Are My Sunshine, Folsom Prison Blues, Blue Suede Shoes, Jailhouse Rock, Rock Around The Clock” και κλείσιμο με Clash και Should I Stay Or Should I Go(εκει τα δώσαμε όλα κυριολεκτικά)
Κλείσιμο ιδανικό αυτής της νύχτας με Day after day/Μείνε (ίσως η καλύτερη στιγμή της βραδιάς) και Περικοπές Ενός Απόκρυφου Ευαγγελίου.
Εncore απο το Χρήστο με 2 κομμάτια (Μικρή πατρίδα το ένα, το άλλο το ξεχνάω) και αποχαιρετισμός στο χώρο μετά απο σχεδον 2:30 ωρες!
Φεύγοντας πιάνω κουβέντες που παραπιονούνται γιατί τον περασμένο χειμώνα στις εμφανίσεις τους παίζαν 4 το λιγότερο ώρες….
Συμπερασματικά ως κλείσιμο
– ο Χρήστος ανέβηκε πάρα πολύ σαν ερμηνευτής στην κλιμακά μου
– εξαιρετικοί οι πιτσιρικάδες που αποτελουν τους Mr.Highway
– φοβερός μουσικός ο κ.Μαξιμος Δράκος ,ο οποίος συνοδεύε στα πλήκτρα και πολλά υποσχόμενοι οι 2 κιθαρίστες της μπάντας(ειδικά ο δεύτερος που συνθετει κι όλο το υλικό της)
Σίγουρα θα τους ξανατιμήσω με την παρουσία μου όταν μου ξαναδοθεί η ευκαιρία ,είτε ατομικά έιτε σαν συνεργασία και χαίρομαι που φτασμένοι καλλιτέχνες ακούνε τα νεα παιδια και δίνουν ευκαρίες να γίνουν πιο γνωστοι με τέτοιες περιοδίες(ένας ακόμη λόγος που εκτίμησα ακόμη περισσότερο τον Χρήστο)
