Μίμης Πλέσσας & οι Orbiters “Greece Goes Modern”
Έχουν περάσει ακριβώς 45 χρόνια από τότε που η Ελληνική δισκογραφία εμπλουτίστηκε με το “Greece Goes Modern” του Μίμη Πλέσσα & των Orbiters, ένα άλμπουμ που πάντρεψε σ’ ένα τέλειο σώμα τα mediterranean shake με τους jazz αυτοσχεδιασμούς φτιάχνοντας έναν ήχο φρέσκο όσο και δυναμικό.
Το ταλέντο και η απίστευτη δεξιοτεχνία των μουσικών μας παραδίδει ένα μονtέρνο έργο που ακούγεται με την ίδια ευχαρίστηση και στις μέρες μας που σε συνδυασμό με την σπανιότητα της εύρεσης του πρωτότυπου βινυλίου, οδήγησε σε μια αριθμημένη επανέκδοση σε 300 – αριθμημένες- κόπιες βινυλίου από τις οποίες οι πρώτες 150 σε λευκό χρώμα και οι υπόλοιπες 150 στο κλασσικό μαύρο. Η έκδοση θα συνοδεύεται από ένθετο με την προσωπική μαρτυρία του δημιουργού του, Μίμη Πλέσσα, καθώς και φωτογραφίες από το προσωπικό του αρχείο και θα κυκλοφορήσει στις 24/12/2012 από το “Belle Vue”, την σειρά “Lost Archives” της “Β-otherSide Records” και το δισκοπωλείο “Plan59”.
Αναμνήσεις Μίμη Πλέσσα
“Με όσα μένουν ζωντανά στη μνήμη μου θα αναφερθώ σ’ αυτό μου το σημείωμα.Πρώτα, για τους συλλέκτες. Στην εποχή των ηχογραφήσεων ο κάθε καλλιτέχνης είχε και ένα επώνυμο συγκρότημα.
Οι Orbiters, λοιπόν, ήταν οι:
-Andreas Ortega (φλάουτο και ηλεκτρική κιθάρα)
-Igor Raniets (ντραμς και κρουστά)
-Τίτος Καλλίρης (ηλεκτρική κιθάρα)
-Νίκος Γκίνος (κλαρίνο και φλάουτο)
-Μίμης Πλέσσας (φιλικόρντα)
Τα 10 κομμάτια που περιλαμβάνει ο δίσκος ηχογραφήθηκαν από τον Γιάννη Σμυρναίο στα studios “Polysound” στα 1966.
Όλα αναφέρονται σε δημοτικά μας τραγούδια που διασκεύασα ειδικά για τις ανάγκες μιας διαφημιστικής ραδιοφωνικής εκπομπής για την μπύρα “Fix”.
Τρεις ακόμα καθοριστικοί παράγοντες για τη δημιουργία του ήταν πρώτον η φιλία μου με τον Κάρολο Φιξ και τη γυναίκα του που μου ζήτησαν κάτι διαφορετικό για τη διαφήμιση τους.
Ο ενθουσιασμός τους όταν πρότεινα το “Greece Goes Modern” και η πραγματοποίηση του στις 10 ημίωρες εκπομπές που έγιναν για την Ε.Ι.Ρ. ήταν το αποτέλεσμα.
Δεύτερον, το εκπληκτικό ζευγάρι των M. Gesar που μου ζήτησαν και φιλοξένησαν στην τότε εταιρεία τους (Pan – Vox) τα 10 ηχογραφήματα, εκδίδοντας τον πρώτο μεγάλο δίσκο της εταιρείας.
Και τρίτον, η αδελφική μου φιλία με τον ζωγράφο και σκηνογράφο Βασίλη Φωτόπουλο (‘Οσκαρ Καλλιτεχνικής Διεύθυνσης για το «Ζορμπά») που φιλοτέχνησε το μοναδικό εξώφυλλο.”
